Ματθ. στ’ 14-21 

ν γρ φτε τος νθρποις τ παραπτματα ατνφσει κα μν  πατρ μν  ορνιος· ἐὰν δ μ φτε τος νθρποις τ παραπτματα ατνοδ  πατρ μν φσει τ παραπτματα μνΟταν δ νηστεητε, μ γνεσθε σπερ ο ποκριτα σκυθρωπο· φανζουσι γρ τ πρσωπα ατν πως φανσι τος νθρποις νηστεοντες· μν λγω μν τι πχουσι τν μισθν ατν. Σ δ νηστεων λειψα σου τν κεφαλν κα τ πρσωπν σου νψαι, πως μ φανς τος νθρποις νηστεων, λλ τ πατρ σου τ ν τ κρυπτ, κα  πατρ σου  βλπων ν τ κρυπτ ποδσει σοι ν τ φανερ. Μ θησαυρζετε μν θησαυρος π τς γς, που σς κα βρσις φανζει, κα που κλπται διορσσουσι κα κλπτουσι· Θησαυρζετε δ μν θησαυρος ν ορανπου οτε σς οτε βρσις φανζει, κα που κλπται ο διορσσουσιν οδ κλπτουσιν· που γρ στιν  θησαυρς μν, κε σται κα  καρδα μν.

 

Φτάσαμε στς τελευταες μέρες πρν π τν Μεγάλη Σαρακοστή. δη κατ τν βδομάδα τς πόκρεω , δυ μέρες -  Τετάρτη κα  Παρασκευ - νήκουν στ Σαρακοστή.  Θεία Λειτουργία δν τελέσθηκε κα  λη τυπικ διάταξη στς κολουθίες χει πάρει τ λειτουργικ χαρακτηριστικ τς Μεγάλης Σαρακοστς.

Τ Σάββατο τς Τυροφάγου  κκλησία μας  «ποιε μνεία πάντων τν ν σκήσει λαμψάντων γίων νδρν τ κα γυναικν». Ο γιοι εναι τ πρότυπα πο θ' κολουθήσουμε, ο δηγο στ δύσκολη τέχνη τς νηστείας κα τς μετάνοιας. Στν γώνα πο πρόκειται ν' ρχίσουμε δν εμαστε μόνοι, χουμε βοηθος κα παραδείγματα.

Τν Κυριακή, τελευταα μέρα πρν τ Σαρακοστή, πο συνήθως τν νομάζουμε Κυριακ τς συγγνώμης κα «τς π το Παραδείσου τς τρυφς ξορίας του Πρωτόπλαστου δάμ».

Ξέρουμε τι  νθρωπος πλάσθηκε γι ν ζε στν Παράδεισο, γι τν γνώση το Θεο κα τν κοινωνία μαζί Του.  μαρτία του μως τν πομάκρυνε π τν ελογημένη ζω κα τσι  παρξή του στ γ εναι μι ξορία. Η Μ. Σαρακοστ εναι  πελευθέρωσή μας π τ σκλαβι τς μαρτίας. (σέλ. 32)

Τ εαγγελικ νάγνωσμα ατς τς Κυριακς (Μάτθ. 6, 14-21) θέτει τος ρους γι μι τέτοια πελευθέρωση. Πρτος ρος εναι  νηστεία,  προσπάθεια ν λευθερωθομε π τ δικτατορία τς σάρκας κα τς λης πάνω στ πνεμα. Δν πρέπει μως  νηστεία μας ν εναι ποκριτική, δηλαδ «πρς τ θεαθναι», ν μ φαινόμαστε «στος νθρώπους νηστεύοντες, λλ στν Πατέρα μας ν τ κρυπτ» πως ναφέρεται στ εαγγελικ νάγνωσμα.

Δεύτερος ρος εναι  συγγνώμη: «Ἐὰν φτε στος νθρώπους τ παραπτώματά τους, θ φήσει κα τ δικά σας  οράνιος Πατέρας».  συγχωρητικότητα εναι  πιστροφ στν νότητα, στ σύμπνοια, στν γάπη. τσι στν σπεριν ατς τς Κυριακς, στ τέλος τς κολουθίας, λοι ο πιστο πλησιάζουν τν ερέα κα  νας τν λλο, ζητώντας τν μοιβαία συγχώρεση.

Οσιαστικ π τν σπεριν ατ ρχίζει  Μεγάλη Σαρακοστή. ρχίζει  κολουθία μ τν ερέα ντυμένο στ λαμπερ μφια κα τ τροπάρια ναγγέλουν τν ρχομ τς Μ. Σαρακοστς κα πέρα π' ατή, τν ρχομ το Πάσχα. Κατόπιν γίνεται  εσοδος το Εαγγελίου μ τν σπεριν μνο «Φς λαρν γίας δόξης» κα  ερέας προχωρε στν ραία Πύλη γι ν ναφωνήσει τ Προκείμενο πο πάντα ναγγέλει τ τέλος τς μις μέρας κα τν ρχ τς λλης.  θαυμάσια μελωδία: «Μ ποστρέψεις τ πρόσωπό σου π το παιδός σου, τι θλίβομαι, ταχ πάκουσόν μου, πρόσχες τ ψυχή μου κα λύτρωσε ατήν» λέγεται πέντε φορές, τ φτα σβήνουν κα τ χρωματιστ μφια λλάζουν.
π ατ τ σημεο ξεκινάει  Μεγάλη Σαρακοστή: συναισθάνομαι τι εμαι ξόριστος π τν μορφι τς Βασιλείας Του κα θλίβομαι. Τελικ παραδέχομαι τι μόνο  Θες μπορε ν μ βοηθήσει σ' ατ τ θλίψη. Μετάνοια πάνω π' λα εναι τ πελπισμένο κάλεσμα γι τ Θεία βοήθεια. Στ συνέχεια διαβάζεται  προσευχ το γίου φραμ πο συνοδεύεται π μετάνοιες. Καθς ο πιστο πλησιάζουν τν ερέα,  χορς ψάλλει πασχαλινος μνους. π τώρα βλέπουμε ν λάμπει στ τέλος τ φς τς νάστασης, τ φς τς Βασιλείας το Θεο.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

ἈπολυτίκιονἮχος δ’.

 Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν ποιῶν ἀεὶ μεθ’ ἡμῶνκατὰ τὴν σὴν ἐπιείκειανμὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ’ ἡμῶνἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαιςἐν εἰρήνῃ κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

 

Ἔτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸ πολυσύνθετον, Πατέρων σύστημα, ἀνευφημήσωμεν, ἐνθέοις ᾄσμασι, τοὺς ἐν Ἑῴᾳ καὶ Βορρᾷ, καὶ Ἄρκτῳ καὶ Μεσημβρίᾳ, ἐν ἀσκήσει λάμψαντας, καὶ Θεὸν θεραπεύσαντας, ἀρετῶν ἀκρότητι, καὶ θαυμάτων δυνάμεσι, γνωστοὺς καὶ ἀνωνύμους καὶ πάντας, οὓς ὁ Χριστὸς λαμπρῶς ἐδόξασε.

 

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.

Ὡς εὐσεβείας κήρυκας, καὶ ἀσεβείας φίμωτρα, τῶν Θεοφόρων τὸν δῆμον ἐφαίδρυνας Κύριε, τὴν ὑφήλιον λάμποντα. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ τελείᾳ τοὺς σὲ δοξάζοντας, καὶ μεγαλύνοντας, διαφύλαξον ψάλλειν καὶ ᾄδειν σοι· Ἀλληλούϊα.

 

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
Τῆς σοφίας ὁδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τῶν ἀφρόνων παιδευτά, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστά, στήριξον συνέτισον τὴν καρδίαν μου Δέσποτα. Σύ δίδου μοι λόγον, ὁ τοῦ Πατρὸς Λόγος· ἰδοῦ γὰρ τὰ χείλη μου, οὐ μὴ κωλύσω ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπέσοντα.

 

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Ὁσίων θεία πληθὺς, οἱ πάσῃ τῇ κτίσει, ἐνασκήσαντες ἱερῶς, χρόνοις διαφόροις, ἀσκητικοῖς καμάτοις, Πατέρες Θεοφόροι, σκεύη χάριτος.

Ὁ Ἅγιος Λέων πάπας Ρώμης

Ὁ Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στὴ Ρώμη περὶ τὰ τέλη τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Μαρκιανοῦ καὶ Πουλχερίας (450 – 457 μ.Χ.). Διετέλεσε διάκονος τῶν Ἐπισκόπων Ρώμης Καλλίστου καὶ Σίξτου (432 – 440 μ.Χ.) καὶ ἐξαιτίας τῆς πολλῆς ἀρετῆς, τῆς συνέσεως καὶ τῆς καθαρότητας τοῦ βίου του χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ρώμης στὶς 29 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 440 μ.Χ.

Κατὰ τὴν Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴ Χαλκηδόνα, τὸ ἔτος 451 μ.Χ., προσέφερε μεγάλη ὑπηρεσία στὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια διὰ τῆς ἐνεργοῦ καὶ φωτισμένης συμβολῆς του. Ἀπέστειλε σὲ αὐτὴν τέσσερις ἀντιπροσώπους του, ἡ δὲ ἐπιστολὴ τὴν ὁποία ἀπηύθυνε πρὸς τὴ Σύνοδο καθόριζε μὲ ὅλη τὴν ἀκρίβεια καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ τοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς δύο φύσεις τοῦ Κυρίου, τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη.
Ὁ Ἅγιος Λέων κοιμήθηκε σὲ βαθὺ γῆρας στὶς 10 Νοεμβρίου 460 μ.Χ. μὲ εἰρήνη καὶ ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, ὀρθοδοξίᾳ, ὑπεστήριξας, τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς πολύφωνον τοῦ πνεύματος ὄργανον· ἐκ γὰρ Δυσμῶν ἀναλάμψας ὡς ἥλιος, αἱρετικῶν τὴν ἀπάτην ἐμείωσας· Λέων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

 

Ἕτερο Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.
Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας Διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, τῶν ὀρθοδόξων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Λέον σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος, Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθήναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐπὶ θρόνου ἔνδοξε, ἱερωσύνης καθίσας, καὶ λεόντων στόματα, τῶν λογικῶν ἀποφράξας, δόγμασιν, ἐν θεοπνεύστοις σεπτῆς Τριάδος, ηὔγασας, φῶς τῇ σῇ ποίμνῃ θεογνωσίας· διὰ τοῦτο ἐδοξάσθης, ὡς θεῖος μύστης Θεοῦ τῆς χάριτος.

 

Μεγαλυνάριον.
Βρυχήματι Λέον βασιλικῷ τῶν θεοτυπώτων, καὶ σοφῶν σου ὑποθηκῶν, ὡς θῶας καὶ λύκους, αἱρετικῶν τὰ σμήνη, τῆς θεολέκτου ποίμνης, σκορπίζεις πάντοτε. 

Οἱ Ἅγιοι Λέων καὶ Παρηγόριος οἱ Μάρτυρες οἱ ἐν Πατάροις τῆς Λυκίας Ἀθλήσαντες

Οἱ Συναξαριστὲς σημειώνουν ὅτι οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Λέων καὶ Παρηγόριος συνελήφθησαν στὰ Πάταρα τῆς Λυκίας. Πρῶτος συνελήφθη ὁ Ἅγιος Παρηγόριος, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε διὰ πολλῶν καὶ ποικίλων βασάνων. Ὁ Ἅγιος Λέων προσευχόταν στὸν τόπο, ὅπου ἔριξαν τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Παρηγορίου καὶ ἔκλαιγε γιὰ τὸν θάνατο τοῦ ἀγαπημένου του φίλου καὶ Μάρτυρα, ἐπιθυμώντας νὰ ἀκολουθήσει καὶ αὐτὸς τὴν ὁδὸ τοῦ μαρτυρίου. Καὶ ἡ εὐκαιρία βρέθηκε.
Σὲ κάποια ἑορτὴ τῶν Ἐθνικῶν ὁ Λέων πλησίασε στὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ καὶ συνέτριψε τὰ κηροπήγια καὶ τοὺς λύχνους τῶν εἰδώλων, ἐνῷ ἔψαλε ὕμνους πρὸς τὸν Κύριο. Ἀμέσως συνελήφθη καὶ ὁδηγήθηκε στὸν ἡγεμόνα τοῦ τόπου, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Ἀμέσως τὰ βασανιστήρια ἄρχισαν. Τὸν χτύπησαν μὲ βούνευρα καὶ τὸν ἔσυραν σὲ γκρεμό, ὅπου τὸν ἔριξαν. Ἔτσι ἔλαβε τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου ὁ ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ Λέων.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ὁ Ὁμολογητής καὶ Θαυματουργὸς Ἐπίσκοπος Σινάου 

Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ γεννήθηκε ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς. Ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καὶ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀναχώρησε γιὰ μοναστήρι κοντὰ στὴ Σίναο καὶ ἔγινε μοναχός. Ἀγαπήθηκε ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο, ἐξαιτίας τῆς ἐνάρετης ζωῆς του καὶ διδάχθηκε τὰ ἱερὰ γράμματα. Ἔλαβε δὲ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῶν θαυμάτων. Μὲ τὴν προσευχὴ θανάτωσε δράκοντα μεγάλο, ποὺ φανερώθηκε κοντὰ στὸ μοναστήρι καὶ ἀφάνιζε ἀνθρώπους καὶ ζῶα καὶ εὐεργετοῦσε τοὺς προστρέχοντες σὲ αὐτόν.

Ἀργότερα, ἐπὶ αὐτοκράτορα Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.), ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς προσελήφθη στὸ στράτευμα. Ἐκεῖ εἶδε νὰ βασανίζονται γιὰ τὴν πίστη τους στὸν Χριστὸ οἱ καλλίνικοι Μάρτυρες Βικτώριος, Δωρόθεος, Θεόδουλος, Ἀγρίππας καὶ ἄλλοι πολλοί. Ἀμέσως θέλησε καὶ αὐτὸς νὰ γίνει κοινωνὸς τοῦ μαρτυρίου τους. Καὶ ἐνῶ ἐκεῖνοι ἐτελειώθησαν ἐν Χριστῷ διὰ τοῦ ξίφους, αὐτὸς διαφυλάχθηκε σῶος καὶ ἀβλαβής, ἂν καὶ τὸν κτύπησαν μὲ ἀκόντιο, κατ’ οἰκονομία Θεοῦ, γιὰ νὰ ὁδηγήσει πολλοὺς στὴ σωτηρία.

Μετὰ τὴν στρατιωτικὴ θητεία καὶ ὅταν πλέον αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταντίνος (324 – 337 μ.Χ.), ὁ Ἅγιος Ἀγαπητὸς ἐπιδόθηκε στὴ μελέτη τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Σινάου τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἐπισκόπου του καὶ ὕστερα ἀπὸ κοινὴ γνώμη κλήρου καὶ λαοῦ, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος.
Ὁ Ὅσιος Ἀγαπητὸς ἀφοῦ ἀρχιεράτευσε θεοφιλῶς, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Οἱ Ἅγιοι Ἀγρίππας, Βικτωρίνος, Δωρόθεος καὶ Θεόδουλος οἱ Μάρτυρες 

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες, μαρτύρησαν ἐπὶ βασιλείας Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.). Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῶν Ἁγίων.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ἅγιος Πιούλιος ὁ Μάρτυρας 

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Πιούλιος μαρτύρησε διὰ ξίφους.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς ὁ ἐκ Ρωσίας 

Ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς τοῦ Γιαχρὸμ γεννήθηκε στὴ Ρωσία τὸν 15ο αἰῶνα μ.Χ. Ἀρχικὰ ἦταν ὑπηρέτης κάποιου εὐγενοῦς, τὸν ὁποῖο φρόντιζε κατὰ τὸν χρόνο τῆς ἀσθένειάς του καὶ τοῦ διάβαζε βιβλία.

Κάποτε, ὅταν ὁ Ὅσιος ταξίδευε, ἐμφανίσθηκε σὲ αὐτὸν στὴ δασώδη περιοχὴ τοῦ ποταμοῦ Γιαχρόμ, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος λέγοντάς του νὰ γίνει μοναχὸς καὶ νὰ ἀνεγείρει μονή. Ἔτσι ὁ Ὅσιος μετέβη στὸ Κίεβο, ὅπου ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονὴ τῶν Σπηλαίων καὶ κατόπιν ἐπέστρεψε στὸ Γιαχρόμ, γιὰ νὰ κτίσει ναὸ ἀφιερωμένο στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου.

Μὲ τὴν βοήθεια τῶν Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς ἔκτισε τὸ ναὸ καὶ ἵδρυσε μονὴ τῆς ὁποίας ἐξελέγη ἡγούμενος.
Ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη σὲ βαθὺ γῆρας τὸ ἔτος 1492 καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονὴ τὴν ὁποία εἶχε ἱδρύσει. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται καὶ στὶς 18 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Γιαχρόμ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Πατριάρχης Γεωργίας 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἀρχιεράτευσε κατὰ τὰ ἔτη 1584 – 1591 ὡς Πατριάρχης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr