1. Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου χριστιανοί, λέγεται «Α´ Κυριακή τῶν Νηστειῶν». Ὅλες οἱ Κυριακές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἔχουν τήν ὀνομασία αὐτή καί αὐτό σημαίνει ὅτι ὅλη τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή πρέπει νά νηστεύουμε. Ἡ νηστεία τήν περίοδο αὐτή εἶναι πολύ αὐστηρή. Ἐπειδή πρέπει νά δείχνω τήν ὑψηλή κορυφή, χωρίς νά κατεβάζω τά μέτρα, σᾶς λέγω ὅτι τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή τό λάδι καταλύεται μόνο Σάββατο καί Κυριακή. Ἀλλά ὁ καθένας ἄς νηστέψει ὅσο μπορεῖ. Ὅσο μπορεῖ, ξαναλέγω, κατά τήν δύναμή του καί κατά τήν πίστη του. Γιατί πραγματικά πρέπει νά ἔχει πίστη αὐτός πού νηστεύει, γιά νά τά καταφέρει.

2. Ἀλλά ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί χριστιανοί, ἔχει καί ἕνα ἄλλο ἰδιαίτερο ὄνομα. Λέγεται «Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας». Ὥστε λοιπόν, ἐπειδή ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, σήμερα γιορτάζουμε, γιατί γιορτάζει ἡ πίστη μας. Πρέπει νά χαιρόμαστε καί νά εὐφραινόμαστε, ἀδελφοί μου, γιατί εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἐπειδή ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή πίστη. Στό σημερινό μου σύντομο κήρυγμα θέλω νά σᾶς πῶ λίγα λόγια γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, γιά τήν ὁποία καυχόμαστε ὡς τήν μόνη ἀληθινή.

3. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας ἔχει «δόγματα». «Δόγματα» εἶναι οἱ ἀλήθειες τῆς πίστης μας, εἶναι οἱ βάσεις καί τά «ἀγκωνάρια» τοῦ ἱεροῦ της οἰκοδομήματος. Αὐτά τά δόγματα βρίσκονται στήν Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, καί ἀπ᾽ αὐτήν τά ἔλαβαν οἱ ἅγιοι Πατέρες καί τά διατύπωσαν ὡς ὅρους τῆς πίστης μας σέ Οἰκουμενικές Συνόδους. Στό πέρασμα τῶν αἰώνων βρέθηκαν πολλοί πού πολέμησαν τά δόγματα αὐτά τῆς πίστης μας, ἀλλά ὅλοι αὐτοί, πού λέγονται μέ ἕνα ὄνομα «αἱρετικοί», καταδικάστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί ἀποκόπηκαν ἀπό αὐτήν. Σᾶς λέγω δέ, χριστιανοί μου, ὅτι γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔπαθαν πολλά δεινά. Ἔπαθαν φυλακίσεις καί σκληρά βασανιστήρια καί μαρτύρια. Ἔτσι λοιπόν ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι μαρτυρική, ἔχει κατακόκκινο τό ἔνδυμά της. Γι᾽ αὐτό καί λέγει ἕνα τροπάριο ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐνδεδυμένη «ὡς πορφύραν καί βύσσον τά αἵματα». Στά θέματα τῆς πίστης μας ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἔκανε καμμία ὑποχώρηση καί ἔτσι κράτησε μέχρι τώρα τήν ἀκρίβεια τῶν δογμάτων της. Ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι σάν τό μάτι, πού δέν δέχεται μέσα του οὔτε μία λεπτή τρίχα. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη μας εἶναι τελεία καί δέν δέχεται οὔτε πρόσθεση οὔτε ἀφαίρεση.

4. Τά δόγματα ὅμως τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας, ἀδελφοί, εἶναι γιά νά ρυθμίζουν τήν σωστή ζωή μας. Ἀφοῦ ἔχουμε ὀρθοδοξία πρέπει νά ἔχουμε καί ὀρθοπραξία. Ἄν ἀλλοιώσουμε ἕνα δόγμα, ἄν, γιά παράδειγμα, παραδεχθοῦμε τόν ὑπερβατικό Θεό τῶν Παπικῶν, μέ κτιστές ἐνέργειες καί τό «Φιλιόκβε», τότε, ἐπειδή χαλάσαμε τό ὀρθόδοξο δόγμα, μπερδέψαμε τήν πορεία μας πρός τόν ἀληθινό Θεό. Καί ἀφοῦ χάσαμε τόν ἀληθινό Θεό δέν μπορεῖ νά εἴμαστε ἀληθινοί χριστιανοί, ὅπως μᾶς θέλει ὁ Χριστός μας. Τά ὀρθόδοξα δόγματα κάνουν τόν χριστιανό γλυκό ἄνθρωπο· τόν κάνουν πολύ ταπεινό καί γεμάτο ἀγάπη, θυσιαστική ἀγάπη γιά τούς ἄλλους. Αὐτόν τόν χριστιανό πού ζεῖ μέ βάση τά ὀρθόδοξα δόγματα τόν χαίρονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· τόν χαίρονται ἀκόμη καί αὐτά τά ἄγρια ζῶα καί ἔρχονται σ᾽ αὐτόν καταθέτοντας τήν ἀγριότητά τους καί τοῦ γίνονται φίλοι. Δέν εἶναι λοιπόν σωστός ὀρθόδοξος χριστιανός ἐκεῖνος πού ὁμολογεῖ μόνο τά ὀρθόδοξα δόγματα, ἀκόμη καί ἄν δίνει μάχες γιά τήν ὑπεράσπισή τους, ἀλλά δέν ζῆ κατά τά ὀρθόδοξα δόγματα. Αὐτός εἶναι ὑποκριτής καί ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν θέλει τέτοιους ἀγωνιστές καί ὁμολογητές. Οἱ ὀρθόδοξοι ὁμολογητές εἶναι καί ἀσκητές καί γεύονται θερμά τήν προσευχή. Εἶναι ταπεινοί καί ἔχουν ἀγάπη πρός τούς αἱρετικούς, γιά τούς ὁποίους πάσχουν, ἐπειδή εἶναι στήν πλάνη καί τήν αἵρεση καί γι᾽ αὐτό ἀγωνίζονται νά τούς ἀποσπάσουν ἀπ᾽ αὐτήν. Αὐτήν δέ τήν ὄμορφη καί ζηλευτή ζωή τῶν ὀρθοδόξων ὁμολογητῶν τούς τήν ρυθμίζουν τά ὀρθόδοξα δόγματα. Χαρακτηριστικό λοιπόν τῆς πίστης μας, ἐπαναλαμβάνω, δέν εἶναι μόνο ἡ ὁμολογία τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων, ἀλλά καί τό ὀρθόδοξο ἦθος, ὅπως τό εἶπα παραπάνω. Καί ἄν δέν ὑπάρχει αὐτό τό ὀρθόδοξο ἦθος, τά κηρύγματά μας καί οἱ ἀγῶνες μας ὑπέρ τῆς πίστεως δέν εἶναι δεκτά ἀπό τόν Θεό.

5. Αὐτά πού σᾶς εἶπα προηγουμένως, ἀδελφοί χριστιανοί, τά δόγματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας καί τό ὀρθόδοξο ἦθος, βρίσκονται ὅλα στήν ὀρθόδοξη λατρεία μας. Τά τροπάρια πού ἀκοῦμε καί ὅλα τά ψαλσίματα πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας μιλᾶνε γι᾽ αὐτά τά δύο. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τήν λατρεία της σ᾽ ὅλο τό λειτουργικό ἔτος θέλει νά κάνει τά παιδιά της καταρτισμένα στά δόγματα καί μέ σωστή ζωή καί πολιτεία. Ἔτσι, μετά τά παραπάνω ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μας ἔχει ὀρθά δόγματα καί σωστό ἦθος καί τά ὑπεράσπισε αὐτά τά δύο μαρτυρικά,  θά ποῦμε τώρα ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι καί λειτουργική. Ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκφράζει ὅλο τό φρόνημα καί τό ἦθος τῆς πίστης μας. Γι᾽ αὐτό ἄλλωστε λεγόμαστε «ὀρθόδοξοι», ἐπειδή «ὀρθά» «δοξάζουμε» τόν Θεό. Ὥστε λοιπόν ἄν θέλετε – καί θέλετε βεβαίως –  νά εἶστε καλοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, νά πηγαίνετε στίς ἱερές ἀκολουθίες πού τελεῖ ἡ Ἐκκλησία μας· τώρα δέ τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή οἱ ἀκολουθίες αὐτές εἶναι πιό πλούσιες καί πιό ἀπολαυστικές.

6. Μή ἔχοντας τόν χρόνο νά σᾶς πῶ περισσότερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, σᾶς λέγω τέλος νά βρίσκετε τόν χρόνο νά διαβάζετε βιβλία πού μιλᾶνε γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τό ὀρθόδοξο ἦθος. Προσέχετε ὅμως τά βιβλία πού διαβάζετε, γιατί δέν εἶναι ὅλα σωστά. Σᾶς συνιστῶ νά πίνετε «τό παλιό κρασί».Ἐννοῶ νά διαβάζετε τά βιβλία τῶν ἁγίων Πατέρων καί βίους ἁγίων. Σ᾽ αὐτά θά δεῖτε τό μεγαλεῖο τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Συνιστῶ τά βιβλία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί τῶν δύο νεωτέρων ἁγίων, τοῦ Γέροντος Πορφυρίου καί τοῦ Γέροντος Παϊσίου.

Ἄς φροντίζουμε, ἀδελφοί, ὁ καθένας μας, μέ τόν ἀγώνα τῆς μετανοίας, νά εἴμαστε καλοί ὁμολογητές τῆς πατροπαράδοτης καί ἀμώμητης πίστης μας. Δηλαδή, νά εἴμαστε ταπεινοί καί νά ἔχουμε ἀγάπη πρός ὅλους καί θεολογικό λόγο. Ἄν δέν ἔχει κανείς αὐτά τά τρία, δέν εἶναι καλός ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας.