Πατρίδα του ἦταν ἡ Σινώπη τοῦ Εὐξείνου Πόντου.

Οἱ γονεῖς του Πάμφυλος καὶ Μαρία μεταλαμπάδευσαν στὸν Φωκᾶ ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία τὴν φλόγα τῆς ἁγνῆς πίστης τους καὶ τὴν θερμὴ εὐσέβειά τους.

Ὁ Φωκᾶς ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἐντρυφοῦσε στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἰδιαίτερα τὸν διέκρινε ἦταν ἡ θερμὴ καὶ εἰλικρινὴς ἀγάπη ποὺ εἶχε πρὸς τὸ Θεό, ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς συνανθρώπους του. Διότι ὁδηγὸ στὴν ἀγάπη του αὐτὴ εἶχε πάντα τὰ θεόπνευστα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτὶ μένει,... ὁ δὲ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτία ἐστι». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφόν του, μένει μέσα στὸ πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ φῶς. Ἐνῶ ἀντίθετα, ἐκεῖνος ποὺ μισεῖ τὸν ἀδελφό του, μένει μέσα στὸ πνευματικὸ καὶ ἠθικὸ σκοτάδι.

Ὁ Φωκᾶς, λοιπόν, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ τὸν διέκρινε, ἔγινε ἐπίσκοπος Σινώπης καὶ κήρυττε ἄφοβα τὸ Εὐαγγέλιο. Μὲ τὰ θαύματα δέ, ποὺ τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πράττει, κατόρθωσε νὰ φέρει πολλοὺς εἰδωλολάτρες στὴν ἀληθινὴ πίστη.
Τελικὰ μαρτύρησε ἐπὶ Τραϊανοῦ, ἀφοῦ τὸν ἔριξαν μέσα σὲ καυτὸ λουτρό.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ βρέφους τοῦ Πνεύματος, ὀφθεὶς δοχεῖον λαμπρόν, θαυμάτων ἐπλούτησας, τὴν παρ’ αὐτοῦ δωρεάν, Φωκᾶ ἱερώτατε· ὅθεν ἱερουργήσας, τῷ Σωτῆρι ὁσίως, ἔπιες ἐν ἀθλήσει, τὸ ποτήριον τούτου· ᾧ πρέσβευε δεόμεθα, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν πλουσιόδωρον χάριν, ὡς πηγὴν θεόβρυτον, ἐν τῇ ψυχῇ κεκτημένος, ἔσβεσας, πόνων ἱδρῶσι πλάνης τὴν φλόγα, βρύεις δὲ, θαυμάτων ῥεῖθρα τοῖς ἐκβοῶσι· χαίροις κλέος Ἱερέων, καὶ τῶν Μαρτύρων Φωκᾶ μακάριε.

Μεγαλυνάριον.
Τοῦ Εὐαγγελίου μυσταγωγός, ἱερῶν θαυμάτων, θεοδόξαστος αὐτουργός, Ἐκκλησίας στῦλος, Φωκᾶ Ἱερομάρτυς, ἐδείχθης διασώζων, τοὺς προσιόντας σοι.

Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρὸς 

Ὁ Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρός, καταγόταν ἀπὸ τὴ Σινώπη.

Ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα ἦταν ἕνας μικρὸς κῆπος ποὺ τὸν καλλιεργοῦσε καὶ τὸν περιποιόταν πολύ. Τὸ εἰσόδημά του ἀπὸ τὸν κῆπο ἦταν μικρό, ἐπειδὴ ἦταν ὀλιγαρκὴς καὶ ὅτι τοῦ περίσσευε τὸ μοίραζε στοὺς φτωχούς.

Μελετοῦσε συνέχεια τὰ ἱερὰ βιβλία καὶ ἔλεγε, ὅτι καὶ ἡ ψυχή μας εἶναι κῆπος καὶ χρειάζεται περιποίηση γιὰ νὰ μὴν φυτρώσουν ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Ἐνῶ πουλοῦσε τὰ λαχανικὰ καὶ τὰ φροῦτα ἔλεγε συγχρόνως καὶ τὰ λόγια του μεγάλου πνευματικοῦ κέρδους. Πολλὲς φορὲς κέρδιζε καὶ τοὺς ἄπιστους μὲ τὰ λόγια ποὺ ἄκουγαν.
Καταγγέλθηκε καὶ γι’ αὐτὸ συνελήφθη , βασανίστηκε καὶ στὸ τέλος ἀποκεφαλίστηκε.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι Ἰσαὰκ καὶ Μαρτίνος οἱ Μάρτυρες

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους. Σὲ ὁρισμένους Συναξαριστές, ἀναφέρεται μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους αὐτοὺς καὶ τὸ ὄνομα ἐνὸς ἁγίου Νικολάου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ὁ Ὅσιος Κοσμᾶς ὁ Ζωγραφίτης 

Ὁ Ὅσιος αὐτὸς γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, ὁ δὲ πατέρας του ἦταν Βούλγαρος.

Ἀφοῦ ἔμαθε τὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ τὰ πρῶτα γράμματα, ἀναχώρησε στὸ Ἅγιον Ὄρος, στὴ Μονὴ Ζωγράφου, ὅπου ἔγινε μοναχός. Ἡ ζωὴ του ἦταν ὑποδειγματικὴ μέσα στὸ Μοναστήρι καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ χειροτονήθηκε Διάκονος καὶ κατόπιν ἱερέας.
Τότε οἱ ἀσκητικοί του ἀγῶνες αὐξήθηκαν καὶ ἔτσι ὁσιακὰ ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὴν 22^α Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1323.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Οἱ Ἅγιοι 26 Ὁσιομάρτυρες Ζωγραφίτες Θωμὰς ἡγούμενος, Βαρσανούφιος, Κύριλλος, Μιχαῖος (ἢ Μιχαίας), Σίμων, Ἰλαρίων, Ἰάκωβος, ἕτερος Ἰάκωβος, Ἰώβ, Κυπριανός, Σάββας, Μαρτινιανός, Κοσμᾶς, Σέργιος, Μηνᾶς, Ἰωάσαφ, Ἰωαννίκιος, Παῦλος, Ἀντώνιος, Εὐθύμιος, Δομέτιος, Παρθένιος καὶ τέσσερα ἀκόμα ἄτομα ποὺ τὰ ὀνόματά τους εἶναι ἄγνωστα.

Οἱ Ἅγιοι αὐτοί, σύμφωνα μὲ τὴ διήγηση, ἀπὸ τὸν πύργο τοῦ μοναστηριοῦ, ὅπου ἦταν κλεισμένοι, ἤλεγχαν τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ παπικοῦ βασιλιὰ Μιχαὴλ Παλαιολόγου καὶ τοῦ ἐπίσης παπικοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Βέκκου (1275 – 1282).

Τότε μὲ ἐντολὴ τοῦ βασιλιά, στὶς 10 Ὀκτωβρίου, ἔβαλαν φωτιὰ στὸ μοναστήρι καὶ ἔτσι τοὺς ἔκαψαν ὅλους ζωντανούς.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr 

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἡ διὰ Χριστὸν Σαλή τοῦ Σάρωφ – Ντιβίγιεβο

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τῆς Ἁγίας

Πηγή: http://www.synaxarion.gr