Γεννήθηκε στὰ Μεδιόλανα τῆς Ἰταλίας, τὸ 250 μὲ 256 μ.Χ. Οἱ γονεῖς του τὸν ἀνέθρεψαν μὲ μεγάλη χριστιανικὴ ἐπιμέλεια. Καθὼς ἦταν καὶ ἀπὸ γένος διακεκριμένο, εἵλκυσε τὴν εὔνοια τοῦ αὐτοκράτορος Καρίνου, ποὺ γρήγορα τὸν ἀνέδειξε σὰν στρατιωτικό. Ἔπειτα, ὁ Διοκλητιανὸς τὸν ἔκανε ἀρχηγὸ τοῦ πρώτου συντάγματος τῶν Πραιτοριανῶν.

Φιλάνθρωπη ψυχὴ ὁ Σεβαστιανός, ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ πολλὲς φορὲς ὑπῆρξε προστάτης τῶν φτωχῶν καὶ τῶν πασχόντων χριστιανῶν. Πρόθυμα ἐπίσης, βοηθοῦσε στὶς ἀνάγκες τῆς Ρωμαϊκῆς Ἐκκλησίας. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ πάπας Γάϊος τοῦ ἀπένειμε τὸν τίτλο τοῦ ὑπερασπιστὴ τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν ὅμως ἄρχισε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, συνελήφθη μία ὁμάδα χριστιανῶν. Ὁ Σεβαστιανός, προκειμένου νὰ τοὺς ἐμψυχώσει τὴν ὥρα ποὺ αὐτοὶ δικάζονταν, πρὸς γενικὴ κατάπληξη ὅλων δήλωσε ὅτι εἶναι χριστιανός. Ὁ Διοκλητιανὸς διέταξε τὸν θάνατό του. Καὶ ὁ Σεβαστιανὸς δὲν ἄργησε νὰ πέσει κάτω, τρυπημένος στὸ στῆθος ἀπὸ βέλος. Τὸ σῶμα του παρέλαβε κάποια εὐσεβὴς χήρα, ἡ Λουκίνα. Διαπίστωσε ὅμως, ὅτι ἀνέπνεε ἀκόμα.

Ἀφοῦ τὸν περιποιήθηκε, μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες ὁ Σεβαστιανὸς ἀνέκτησε τὴν ὑγεία του. Ἀλλὰ καὶ πάλι ἐπεδίωξε καὶ συνάντησε τὸν Διοκλητιανὸ καὶ τὸν ἤλεγξε γιὰ τὴ σκληρότητά του. Τότε αὐτὸς διέταξε καὶ τὸν μαστίγωσαν μέχρι θανάτου.
Ἔτσι, ὁ Σεβαστιανὸς ἔγινε παράδειγμα ἀγωνιστικότητας γιὰ τὴν πίστη «ἄχρι θανάτου». 

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Συγκλήτου σφαλλομένης παριδὼν τὰ συνέδρια, Σεβαστιανὲ πανολβίαν, συναγείρεις συνέλευσιν, Μαρτύρων ἀληθῶς πανευκλεῶν, σὺν σοὶ καταβαλόντων τὸν ἐχθρόν, μεθ’ ὧν θείας συναυλίας ἀξιωθείς, φαιδρύνεις τοὺς βοῶντάς σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

 

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆς εὐσεβείας διαπρέπων τῷ ζήλῳ, μαρτυρικὸν συνασπισμὸν συναγείρεις, ὧν ἐν τῷ μέσῳ ἤστραψας ὡς ἄστρον φαεινόν· ὅθεν καὶ τοῖς βέλεσιν, οἷς ἐτρώθης τὸ σῶμα, τοῦ ἐχθροῦ κατέτρωσας, τὴν καρδίαν καιρίως, Μεγαλομάρτυς Σεβαστιανέ· ὅθεν Χριστός σε, ἐνθέως ἐδόξασε.

 

Μεγαλυνάριον.
Βούλημα τὸ θεῖον ἀποπληρῶν, βουλῆς ἀσεβούντων, ἀπεμάκρυνας σεαυτόν, καὶ σὺν Ἀθλοφόροις, Χριστῷ προσῳκειώθης· ὦ Σεβαστιανέ σε, ὅθεν δοξάζομεν.

Οἱ Ἅγιοι Νικόστρατος, Ζωὴ ἡ σύζυγός του, Τραγκυλίνος καὶ ἡ σύζυγός του Μαρκία, Κλαύδιος, Τιβούρτιος, Κάστωρ, Καστοῦλος, Μάρκος καὶ Μαρκελλίνος οἱ Μάρτυρες

Ὅλοι μαρτύρησαν κατὰ τὸν διωγμὸ ποὺ κίνησε ὁ Διοκλητιανὸς (284 – 304) ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Σεβαστιανό, ποὺ ἑορτάζει τὴν ἴδια ἡμέρα.

Καὶ οἱ μὲν σύζυγοι Νικόστρατος καὶ Ζωὴ πέθαναν ἀπὸ ἀσφυξία, τοὺς εἶχαν κρεμάσει ἀνάποδα καὶ ἀπὸ κάτω δημιούργησαν εἰδικὴ ἑστία φωτιᾶς, ὥστε νὰ βγαίνει πολὺς καπνὸς καὶ νὰ πηγαίνει ἀπ’ εὐθείας στὸ πρόσωπό τους.

Ὁ Τραγκυλίνος πέθανε διὰ λιθοβολισμοῦ, τὸν Κλαύδιο καὶ τὸν Κάστορα ἔπνιξαν μέσα στὴ θάλασσα, ὁ Τιβούρτιος θανατώθηκε διὰ λιθοβολισμοῦ, ὁ Καστοῦλος θανατώθηκε μέσα σὲ βόθρο καὶ τέλος, τὸν Μάρκο καὶ τὸν Μαρκελλίνο τοὺς θανάτωσαν μὲ τὶς λόγχες.
(Οἱ δυὸ τελευταῖοι ἦταν ἀδέλφια καὶ γιοὶ τοῦ Τραγκυλίνου καὶ τῆς Μαρκίας, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἐθνικοὶ καὶ πῆγαν στὴν φυλακὴ νὰ μεταστρέψουν ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη τοὺς δυὸ γιούς τους. Στὸ τέλος ὅμως, μὲ τὴ συμπαράσταση τοῦ Ἅγιου Σεβαστιανοῦ, ἔγιναν καὶ αὐτοὶ χριστιανοὶ μὲ τὶς συνέπειες ποὺ περιγράψαμε πιὸ πάνω, ἀφοῦ προηγουμένως ὁ Τραγκυλίνος χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Γάϊο Ἐπίσκοπος καὶ οἱ δυὸ γιοί του Διάκονοι. Γιὰ δὲ τὴ σύζυγο τοῦ Τραγκυλίνου, Μαρκία, δὲν βρίσκουμε κανένα στοιχεῖο ὅτι μαρτύρησε, παρὰ μόνο ὅτι ἔγινε χριστιανή).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ἅγιος Εὐβίωτος 

Ἀκατάβλητος καὶ τολμηρὸς στρατιώτης τῆς χριστιανικῆς πίστης ὁ Εὐβίωτος, ἔζησε τὸν 3ο αἰώνα μ.Χ. Γεννήθηκε στὸ χωριὸ Πτωκετὸ ἢ Πωκετὸς τῆς ἐπαρχίας Ὀψικίου καὶ διακρινόταν γιὰ τὸ θάρρος καὶ τὴν θερμὴ πίστη του. Κατὰ τὸν διωγμὸ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ Διοκλητιανού, ὑποβλήθηκε σὲ πολλὰ βάσανα καὶ φυλακίσεις.

Ἀλλὰ ἡ θεία χάρη τὸν προστάτευε καὶ τὸν ἔσωζε. Λιθοβολήθηκε, ραβδίσθηκε, μαστιγώθηκε, σχίστηκαν οἱ σάρκες του καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ ἐπέζησε καὶ ἔφερε πολλοὺς στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας.

Ἀργότερα ὁ θρίαμβος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τὸν βρῆκε στὴν ἀπομόνωση μὲ βαριὰ δεσμά. Ἐλευθερώθηκε καὶ δόξασε τὸν Θεὸ γιὰ τὴ νίκη ποὺ ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία.
Ὁ Εὐβίωτος πέθανε τὸ 320 μ.Χ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ὅσιος Φλῶρος 

Ὁ Ὅσιος Φλῶρος, ἔζησε τὴν ἐποχὴ ποὺ βασίλεψαν οἱ Ἰουστινιανὸς ὁ Β’, ὁ Τιβέριος καὶ ὁ Μαυρίκιος καὶ ἐπὶ τῶν πατριαρχῶν Κωνσταντινουπόλεως Εὐτυχίου καὶ Ἰωάννου τοῦ Γ’. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν καὶ αὐτὸς Φλῶρος ἡ δὲ μητέρα του Εὐφυΐα.

Ἐπειδὴ ἦταν μορφωμένος καὶ γνώριζε τὶς Θεῖες Γραφὲς διακρίθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ προσλήφθηκε σὰν γραμματέας στὸ παλάτι. Σύντομα λόγω τῶν ἱκανοτήτων του ἀναδείχθηκε σὲ πατρίκιο.

Νυμφεύτηκε κόρη σεμνὴ καὶ πιστὴ καὶ ἀπέκτησε ἕνα τέκνο. Ὅμως εἶδε νὰ πεθαίνουν καὶ ἡ σύζυγός του καὶ τὸ παιδί του. Γι’ αὐτὸ ἀποφάσισε νὰ ἀποσυρθεῖ σὲ ἕνα μικρὸ κτῆμα, ἀφοῦ μοίρασε ὅλη του τὴν περιουσία πρῶτα. Ἐκεῖ καθὼς μελετοῦσε τὰ θρησκευτικὰ βιβλία καὶ προσευχόταν, ἀποφάσισε νὰ ἐνταχθεῖ στὸν κλῆρο.

Διακρίθηκε γιὰ τὴν διδακτικότητά του καὶ τὴν ἀρετή του καὶ ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀμισοῦ. Ὑπῆρξε ἀρχιερέας ἀπὸ τοὺς λέγοντας καὶ τοὺς ποιοῦντας.
Παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, σὲ βαθιὰ γεράματα, ἐν εἰρήνῃ.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Οἱ Ἅγιοι Φωκᾶς καὶ Ἐρμύλος οἱ Μάρτυρες

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

 

Οἱ Ἅγιοι Ζακχαῖος καὶ Ἀλφειὸς οἱ Μάρτυρες 

Ὁ Ἅγιος Ζακχαῖος ἦταν Διἀκονος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀλφειὸς Ἀναγνώστης καὶ μαρτύρησαν στὴν Καισαρεία. 
(Ἴσως εἶναι οἱ ἴδιοι μὲ αὐτοὺς τὴ 18ης Νοεμβρίου).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ἡ Ἁγία Σοφία ἡ Θαυματουργός 

Δὲν ἔχουμε καμία πληροφορία γιὰ τὴν ζωή της, μόνο τὸ δίστιχο: 
«Θεοῦ σοφίαν ἠγάπησε Σοφία, ὅθεν χάριν δέδεκτο καὶ τῶν θαυμάτων».

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ἐγκαίνια Ναοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις

Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Ὁμολογητής καὶ Σύγκελος 

Γεννήθηκε στὴν Παλαιστίνη τὸ 761 ἢ κατ' ἄλλους, τὸ 763. Οἱ πρόγονοί του ἦταν Πέρσες καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του τὸν ἀφιέρωσαν στὴν διακονία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόδωρος τὸν ἔκειρε ἀναγνώστη στὸν ναὸ τῆς Ἀναστάσεως καὶ στὴν Ἱερουσαλὴμ ἐκπαιδεύτηκε κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο.

Σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν ἔγινε μοναχὸς στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ μετὰ 12 χρόνια ἄσκησης, χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Θωμά, πρεσβύτερος, μὲ πρόταση τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς. Μετὰ δυὸ χρόνια ἀποσύρθηκε ἀπὸ τὴν Μονὴ σ’ ἕνα κελί, ὅπου καλλιέργησε πολὺ τὴν προσευχή. Μάλιστα ὁ ἡγούμενος τῆς Λαύρας, ἐμπιστεύτηκε στὸν Μιχαὴλ τὴν πνευματικὴ μόρφωση τῶν δυὸ ἀδελφῶν Γραπτῶν Θεοδώρου καὶ Θεοφάνη. Ἀλλὰ ὁ Πατριάρχης Θωμάς, ἔχοντας ἀνάγκη τὸν Μιχαήλ, τὸν μετακινεῖ μαζὶ μὲ τοὺς δυὸ μαθητές του στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν καθιστὰ σύγκελλο καὶ σύμβουλό του.

Ἀργότερα τὸν στέλνει στὴ Ρώμη γιὰ κάποια ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα, ἐπέδωσε μάλιστα μέσω αὐτοῦ καὶ ἐπιστολὲς στὸν τότε αὐτοκράτορα Λέοντα τὸν εἰκονομάχο, τὸν ὁποῖο ὁ Πατριάρχης Θωμὰς παρατηροῦσε σκληρὰ γιὰ τὸν διωγμὸ κατὰ τῶν εἰκόνων. Ἐξοργισμένος ἀπ’ αὐτὸ ὁ Λέοντας, ἔριξε τὴν πατριαρχικὴ πρεσβεία στὴ φυλακή, ὅπου ἔμεινε γιὰ ἀρκετὰ χρόνια μέχρι τὴν δολοφονία τοῦ Λέοντα.

Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἀνάρρηση τοῦ Μιχαὴλ Τραυλοῦ στὸ θρόνο (820) καὶ ἀφοῦ γιὰ λίγο ὁ Ὅσιος ἀποφυλακίζεται, συλλαμβάνεται καὶ πάλι, φυλακίζεται καὶ αὐτὴ ἡ φυλάκισή του παρατάθηκε μέχρι καὶ ὅλη τὴν βασιλεία τοῦ Θεοφίλου.

Ἀποφυλακίστηκε ἀπὸ τὴν Θεοδώρα καὶ τὸν γιό της Μιχαὴλ καὶ ἀποδόθηκε στὴν Ἐκκλησία σὰν Ὁμολογητής, ἀφοῦ στὸ σῶμά του ἔφερε τὰ στίγματα τῶν ἀγώνων του. Μετὰ τὴν καθαίρεση τοῦ εἰκονομάχου Πατριάρχου Ἰωάννη, ἡ ψῆφος ὅλων γιὰ τὴ διαδοχή, ἦταν μὲ τὸ μέρος τοῦ Μιχαήλ. Ἀλλὰ ὁ Μιχαήλ, 80 χρονῶν πλέον καὶ ἀσθενῆς, ἀρνήθηκε νὰ δεχτεῖ τὸν θρόνο καὶ ζήτησε νὰ τοῦ παραχωρηθεῖ ἡ μονὴ τῆς Χώρας γιὰ νὰ ἀναπαυθεῖ.

Ἐκεῖ πέρασε καὶ τὰ ὑπόλοιπα χρόνια τῆς ζωῆς του εἰρηνικὰ καὶ ὅταν πέθανε τὸν ἔθαψαν κοντὰ στοὺς τάφους τῶν Ὁμολογητῶν Γερμανοῦ καὶ Πατριάρχη καὶ Θεοδώρου τοῦ Γραπτοῦ (846).
(Ἡ μνήμη του περιττῶς ἐπαναλαμβάνεται – ἀπὸ ὁρισμένα Ἁγιολόγια – καὶ τὴν 4η Ἰανουαρίου).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ἅγιος Μοδεστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεροσολύμων 

Ὅσα ἀναφέρονται γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸν στοὺς περισσότερους Συναξαριστές, εἶναι συγκεχυμένα. Τὸν πατέρα του Εὐσέβιο καὶ τὴν μητέρα του Θεοδούλη ἀπὸ τὴ Σεβάστεια τῆς Παλαιστίνης, τοὺς θέλουν ἐπὶ Μαξιμιανοὺ (286 – 305) νὰ πεθαίνουν στὴν φυλακή, ἐνῶ γνωρίζουμε ὅτι τὰ χρόνια τῆς πατριαρχίας τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ ἦταν ἀπὸ τὸ 632 μέχρι τὸ 634.

Ὁ Ἅγιος Μόδεστος, ἀνακαίνισε τὰ ἱερὰ προσκυνήματα, ποὺ καταστράφηκαν ἀπὸ τοὺς Πέρσες καὶ ζήτησε τὴν συνδρομὴ τῶν χριστιανῶν ἀπὸ τὴν Ἀνατολή.

Ὁσιακὰ ἀφοῦ ἔζησε καὶ ἀφοῦ ἔκανε πολλὰ γιὰ τοὺς Ἁγίους τόπους, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Βίος του ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 16η Δεκεμβρίου.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr

Ὁ Ὅσιος Νόμων 

Ἡ μνήμη τοῦ ἀναφέρεται ἐπιγραμματικὰ στὸ «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον» ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας 1956, χωρὶς ἄλλες πληροφορίες. Πουθενὰ ἀλλοὺ δὲν ἀναφέρεται ἡ μνήμη του.
(Μᾶλλον εἶναι Ἅγιος τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας).

Πηγή: http://www.synaxarion.gr