Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ μᾶς λέγει τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, δηλαδή ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι γιά μᾶς σημεῖο. Μᾶς δείχνει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι παντοδύναμος καί ὅ,τι θέλει κάνει. Καί τότε καί τώρα. Οὔτε γήρασε, οὔτε ἀδυνάτησε, οὔτε ξέπεσε. Ἀνάλογα θαύματα καί μεγαλύτερα, μπορεῖ νά κάνει τήν κάθε στιγμή.

Ἀκόμα εἶναι σημεῖο γιά μᾶς, γιατί μᾶς δείχνει ὅτι μπορεῖ καί ἐμεῖς νά εἴμαστε τυφλοί καί μάλιστα πιό τυφλοί ἀπό τόν τυφλό. Νά εἴμαστε κάτι ἀνάλογο μέ τούς φαρισαίους ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, πού ἦρθαν σέ σχέση μέ τόν Χριστό καί μέ τόν τυφλό καί ἔδιναν τίς δικές τους ἐξηγήσεις γιά το θαῦμα καί δέν ἐδέχοντο τήν ἀληθινή ἐξήγηση.

            Ἀρχίζοντας τό Εὐαγγέλιο τήν διήγηση λέει:

Περνοῦσε ὁ Χριστός μέ τούς μαθητές του, σέ κάποιο μέρος στήν Ἱερουσαλήμ καί εἶδαν ἕναν ἄνθρωπο τυφλό ἐκ γενετῆς. Καί ἄρχισαν οἱ ἑρμηνεῖες. Εἶπαν οἱ ἀπόστολοι:

            -Ποιός ἁμάρτησε; Αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του; Γιατί γεννήθηκε τυφλός;

            Ὁ Χριστός τούς ἀπάντησε:

            -Καί στά δυό πού λέτε, τό σκεπτικό σας εἶναι λάθος. «Οὔτε αὐτός ἁμάρτησε, οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ. Ἀλλά ἐγεννήθη τυφλός, ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ».

            Τί ἤθελε νά πεῖ; Μήν ἐμπιστεύεστε στίς ἑρμηνεῖες πού σᾶς δίδει ἡ λογική σας. Μήν ἀποδεχόσαστε ἑρμηνεῖες καί ἐξηγήσεις πού εἶναι καρπός μόνο τοῦ μυαλοῦ σας, τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς. Ἐπάνω καί πέρα ἀπό ὅλες τίς ἐξηγήσεις τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχει ἡ ἑρμηνεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐξήγηση τοῦ Θεοῦ. Πού ἐπειδή εἶναι παντοδύναμος καί πάνσοφος, εἶναι μεγαλύτερη καί ἡ μόνη ἀληθινή καί ἀντικειμενική.

            Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦλθε στόν κόσμο ἀκριβῶς γι' αὐτό λέει ὁ Χριστός, γιά νά μᾶς προφυλάξει ἀπό τά τερτίπια τά μονοπάτια, τά στραβοπερπατήματα τῆς δικῆς μας λογικῆς καί τοῦ δικό μας μυαλοῦ. «Εἰς τοῦτο», δι’ αὐτό «ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ». Τό «νά φανερωθεῖ» τί σημαίνει; Νά τά δείξει στούς ἀνθρώπους, σέ μᾶς, γιά νά καταλάβομε.

Μά γιά νά τά καταλάβομε χρειάζεται νά βάλλομε λέει ὁ Χριστός, μία προϋπόθεση μέσα μας, ἕνα κριτήριο. Ποιό εἶναι αὐτό τό κριτήριο; Ὅτι δέν ἔχω πιά ἐμπιστοσύνη στό δικό μου μυαλό, στή δική μου λογική καί ἀναζητῶ τήν λογική καί τό κριτήριο τοῦ Θεοῦ. Νά μέ φωτίσει, νά μοῦ δείξει τήν ἀλήθεια. Νά μέ ὁδηγήσει.

            Ἐάν αὐτό, δέν τό κάνομε, θά πελαγώνουμε σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας καί σέ κάθε θέμα, μέ βάση τά συναισθήματά μας καί τίς σκέψεις μας καί τό μυαλό μας, τό μικρό μυαλουδάκι μας καί ποτέ δέν θά μπορέσομε οὔτε τό φῶς καί τήν ἀλήθεια νά δοῦμε, οὔτε νά εἰρηνεύσομε.

«Διά τοῦτο ἐγεννήθη τυφλός, ἵνα φανερωθεῖ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ». Τί σημαίνει αὐτό γιά μᾶς; Σημαίνει ὅτι θά συναντήσομε στή ζωή μας διάφορα γεγονότα πικρά, δυσάρεστα. Δέν εἶναι ἀπαραίτητα δυστυχίες, τραγωδίες, θλίψεις, ἀτυχήματα... Φροντεῖστε νά τά δεῖτε μέ τό φῶς τοῦ Θεοῦ, μέ τό μάτι τοῦ Χριστοῦ, μέ βάση τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ἀλήθειά του καί τότε θά ἀλλάξετε ἴσως γνῶμες. Καί βλέποντας ὅτι αὐτά τά γεγονότα ἔγιναν ἀφορμή νά σκεφθεῖτε λίγο πιό σοβαρά, πιό σωστά, πιό κατά Θεόν, ἀπό ὅ,τι μέχρι τώρα, θά ἀλλάξετε γνώμη καί θά τά θεωρήσετε ἀντί γιά δυστυχήματα, εὐτυχήματα καί εὐεργεσίες τοῦ Κυρίου σέ μᾶς.

            Γιατί κάθε τί πού σοφίζει τόν ἄνθρωπο, τόν φωτίζει καί τόν κάνει νά βλέπει τό σωστό καί τήν ἀλήθεια, εἶναι γι' αὐτόν εὐτύχημα, εὐεργέτημα.

2. Τίνος τήν λογική θά ἀκούσεις;

            Ὁ Χριστός ἐπῆρε λάσπη καί τήν ἔβαλε στά μάτια τοῦ τυφλοῦ. Λάσπη στά μάτια. Τό μυαλό μας λέει: κάνει κακό. Θά τά βλάψει χειρότερα ἀπ'  ὅ,τι εἶναι. Τό ἴδιο λέμε καί γιά μερικά ἄλλα πού μᾶς λέει ὁ Θεός. Γιά τις ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Γιά τήν νηστεία, τήν ἐγκράτεια, τήν ἐλεημοσύνη.

            Καλύτερα, λέμε, εἶναι νά κάνεις δίαιτα. Ὅπως σοῦ ἀρέσει. Καί γιά τόν σκοπό πού σοῦ ἀρέσει. Σέ κάνει καί πιό λεπτό καί πιό ὄμορφο. Καί σέ γλυτώνει καί ἀπό τίς τυχόν ἀρρωστειές σου.

-Δίαιτα, ὄχι νηστεία.

-Νηστεία, ἀπαντάει ὁ Χριστός.

Γιά τό θέλημα τό δικό του. Ἀπό τήν εὐεξία τοῦ σώματος, εἶναι προτιμότερη ἡ εὐεξία τῆς ψυχῆς.

            Ἐγκράτεια; Γιατί; Γιατί ἐγώ νά στεροῦμαι μιά ὁποιαδήποτε ἡδονή; Καί τί κακό γίνεται μ’ αὐτό; Ζημιώνεται κανένας, ὅταν ἐγώ εὐχαριστιέμαι; Νά λοιπόν τό λογικό μας, ἀντίθετο σέ κεῖνο πού λέει ὁ Θεός.

            Ἐλεημοσύνη; Νά δώσω; Γιατί νά φύγει ἀπό μένα καί νά πάει σέ κάποιον ἄλλο; Ζημία ἔχω.

Μά ὁ Χριστός λέει, ὅτι ἐκεῖνος πού δίνει γίνεται πιό εὐτυχισμένος. Εἶναι πιό τυχερός ἀπό ἐκεῖνον πού παίρνει.

            Τίνος τήν λογική θά ἀκούσεις; Τήν δική σου ἤ τοῦ Χριστοῦ;

Ἄν ἀκοῦς τήν δική σου λογική καί περιφρονεῖς τήν λογική τοῦ Χριστοῦ, ἐρώτημα: Τί σέ συνδέει μέ τόν Χριστό;

            Μήπως τό ὅτι τόν ἀναγνωρίζεις ὅτι εἶναι κάτι καί καλά θά κάνει νά κάθεται στό θρόνο του καί νά μᾶς ἀφήνει  ἥσυχους. Κάτι δέν πάει καλά σ’ αὐτή τήν σκέψη. Ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο γιά μᾶς. Γιά νά μᾶς φωτίσει. Νά μᾶς ὁδηγήσει στό φῶς τό δικό του, γιά νά ἀνοίξομε τά μάτια μας νά δοῦμε τόν Θεό, νά γνωρίσομε τόν Θεό, νά γνωρίσομε τήν ἀξία τῆς ψυχῆς μας καί τῆς αἰώνιας ζωῆς. Καί γι' αὐτό λοιπόν ὁ Χριστός προκειμένου νά θεραπεύσει τόν τυφλό, τί ἔκανε; «Ἐποίησε πηλόν καί ἐπέχρισε τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ» καί τοῦ εἶπε:

            -Καί τώρα πήγαινε στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ καί νίψου. Πήγαινε ἐκεῖ καί νίψου.

            Πῆγε καί νίφθηκε καί ὅταν νίφθηκε, μέ τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, ἄνοιξαν τά μάτια του. Τί μᾶς λέει αὐτό; Τί σημεῖο εἶναι γιά μᾶς;

Πρῶτα θά δεχθεῖς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἶναι ἀληθινός, σωτήριος, εὐεργεσία...  Θά ὑπακούσεις στό λόγο τοῦ Θεοῦ, ὄχι ἁπλῶς θά κάνεις μιά καλή σκέψη ὅτι εἶναι καλός ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, θά ὑπακούσεις, καί τότε θά δεῖς. Τότε θά ἀνοίξουν τά μάτια σου. Τότε θά καταλάβεις τί εὐεργεσία μᾶς δίδει, μᾶς προσφέρει ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός.

          Ἔφτειξε λάσπη. Γιατί; Γιατί εἴμαστε χῶμα.

          Πῆρε χῶμα. Γιατί εἴμαστε χῶμα.

   Καί αὐτό τό χῶμα μόνο του δέν πάει καλά. Γι' αὐτό ὁ Χριστός ἀπό τό δικό του στόμα, ἔφτυσε καί ἔβγαλε λίγο σάλιο καί τό ἀνακάτεψε μέ τό χῶμα, τήν φύση μας, γιά νά ἁγιαστεῖ ἡ φύση μας μέ τοῦ Χριστοῦ τό σάλιο. Μέ τοῦ Χριστοῦ τό αἷμα, μέ τοῦ Χριστοῦ τό νερό πού βγῆκε ἀπό τήν πλευρά του, τό ἅγιο βάπτισμα.

  Ὅποιος αὐτά δέν θέλει νά τά καταλάβει, ὅτι ἦταν σημεῖα, ὅτι εἶναι καί μένουν σημεῖα γιά πάντα, γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, θά πελαγοδρομεῖ, ὅπως πελαγοδρομοῦσαν οἱ φαρισαῖοι γκρινιάζοντας μέ τόν τυφλό τόν ἐκ γενετῆς, πού ἐνῶ τόν εἶδαν νά βλέπει, ἄρχισαν νά ψάχνουν γιά τό ποιός εἶναι πιό ἁμαρτωλός, ὁ ἴδιος, οἱ γονεῖς του, ὁ Χριστός…

  Ἔτσι καί ὅποιος δέν μελετᾶ τά σημεῖα πού μᾶς δίνει ὁ Χριστός,  ποτέ δέν θά κάνει τήν σκέψη, ὅτι τό λάθος εἶναι δικό του, μέσα του στήν καρδιά του, στό μυαλό του, στήν πορεία του.

  Ἀπό αὐτά ἦλθε νά μᾶς ἐλευθερώσει ὁ Χριστός. Καί γι' αὐτό τόν ἀναγνωρίζομε καί τό λέμε ὅτι εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου καί ὁ φωτισμός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, ὅπως λέμε στήν εὐχή τοῦ Εὐαγγελίου: «Φωτισμός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας».

  Καί γι' αὐτό πρέπει, αὐτό μᾶς λέγει το σημερινό Εὐαγγέλιο, νά θεωρήσομε αὐτά πού τότε ἔγιναν, σημεῖα γιά μᾶς καί νά προσπαθήσομε νά καταλάβομε τί εἶναι ὁ Χριστός γιά μᾶς καί ποιές εἶναι οἱ εὐεργεσίες του γιά μᾶς. Ἀμήν.-

Μητροπολίτου Νικοπόλεως κυρού Μελετίου