Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ

 

Α ΠΕΤΡΟΥ 1

 

Α Πε. 1,1           Πέτρος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκλεκτοῖς παρεπιδήμοις διασπορᾶς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ἀσίας καὶ Βιθυνίας,

Α Πε. 1,1                    Ο Πετρος, απόστολος του Ιησού Χριστού, εις σας τους εκλεκτούς του Θεού, οι οποίοι είσθε τώρα προσωρινοί κάτοικοι, διασκορπισμένοι εις τας χώρας του Ποντου, της Γαλατίας, της Καππαδοκίας, της Ασίας και της Βιθυνίας,

Α Πε. 1,2           κατά πρόγνωσιν Θεοῦ πατρός, ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος, εἰς ὑπακοὴν καὶ ῥαντισμὸν αἵματος Ἰησοῦ Χριστοῦ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη.

Α Πε. 1,2                   και έχετε γίνει εκλεκτοί, σύμφωνα με την αγαθήν προγνώσιν του Θεού και Πατρός, με τον αγιασμόν, που χαρίζει το Πνεύμα το Αγιον, δια να υπακούσετε στο θέλημα του Κυρίου και λάβετε την απολύτρωσιν, που επήγασεν από το χυθέν αίμα του Ιησού Χριστού, εύχομαι η χάρις και η ειρήνη να αυξάνη και να πληθύνεται εις σας.

Α Πε. 1,3           Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι᾿ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν,

Α Πε. 1,3                   Ας είναι ευλογημένος και δοξασμένος ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος σύμφωνα με το πολύ αυτού έλεος και την άπειρον ευσπλαγχνίαν του μας έχει αναγεννήσει πνευματικώς, ώστε με ζωντανήν και αδιάψευστον ελπίδα να αποβλέπωμεν εις τα αιώνια αγαθά δια της αναστάσεως εκ νεκρών του Ιησού Χριστού, η οποία αποτελεί βεβαίωσιν και απόδειξιν και της ιδικής μας αναστάσεως.

Α Πε. 1,4           εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον, τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ὑμᾶς

Α Πε. 1,4                   Αυτή δε η ελπίς αναφέρεται εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμόλυντον και αμάραντον, η οποία έχει φυλαχθή δια σας στους ουρανούς. (Και είναι η κληρονομία αυτή, η αιωνία και μακαρία και ένδοξος βασιλεία των ουρανών)·

Α Πε. 1,5           τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ·

Α Πε. 1,5                   δια σας, οι οποίοι φρουρείσθε και μένετε ασφαλείς με την δύναμιν του Θεού, δια της θερμής και ενεργού πίστεως προς αυτόν, ώστε να αποκτήσετε την σωτηρίαν, που είναι ετοίμη να αποκαλυφθή εις όλην της την δόξαν κατά τον έσχατον καιρόν της Δευτέρας Παρουσίας.

Α Πε. 1,6           ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε, ὀλίγον ἄρτι, εἰ δέον ἐστί, λυπηθέντες ἐν ποικίλοις πειρασμοῖς,

Α Πε. 1,6                   Δι' αυτό και πρέπει να χαίρετε πάντοτε, έστω και αν παραστή ανάγκη, δια τον καταρτισμόν και την πρόοδόν σας εις την αρετήν, να λυπηθήτε τώρα ολίγον με τους διαφόρους πειρασμούς και τας ποικίλας θλίψεις.

Α Πε. 1,7           ἵνα τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τοῦ ἀπολλυμένου διὰ πυρὸς δέ δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς ἔπαινον καὶ τιμὴν καὶ δόξαν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Α Πε. 1,7                   Αι θλίψεις άλλωστε αυταί σκοπόν έχουν να κάμουν δόκιμον και λαμπροτέραν την πίστιν σας, πολυτιμοτέραν από τον φθαρτόν χρυσόν, ο οποίος με την φωτιάν καθαρίζεται από τις σκουριές και λαμπικαρίζεται. Και να ευρεθή έτσι η πίστις σας προς έπαινον και προς τιμήν και δόξαν σας, όταν θα αποκαλυφθή με όλην του την δόξαν ο Χριστός, κατά την Δευτέραν Παρουσίαν.

Α Πε. 1,8           ὃν οὐκ εἰδότες ἀγαπᾶτε, εἰς ὃν ἄρτι μὴ ὁρῶντες, πιστεύοντες δὲ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καὶ δεδοξασμένῃ,

Α Πε. 1,8                   Τον Χριστόν, καίτοι δεν τον εγνωρίσατε και δεν τον είδατε προσωπικώς, όμως τον αγαπάτε. Επειδή δε πιστεύετε εις αυτόν, καίτοι δεν τον βλέπετε τώρα με τα μάτια του σώματος, δοκιμάζετε αγαλλίασιν, ένδοξον και απερίγραπτον χαράν, την οποίαν στόμα ανθρώπου δεν ημπορεί να εκφράση.

Α Πε. 1,9           κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν.

Α Πε. 1,9                   Βεβαιοι απολύτως, ότι θα κερδήσετε τον σκοπόν και την κατάληξιν της πίστεώς σας, δηλαδή την σωτηρίαν των ψυχών σας.

Α Πε. 1,10          περὶ ἧς σωτηρίας ἐξεζήτησαν καὶ ἐξηρεύνησαν προφῆται οἱ περὶ τῆς εἰς ὑμᾶς χάριτος προφητεύσαντες,

Α Πε. 1,10                 Περί της σωτηρίας αυτής με πολύν ζήλον και ενδιαφέρον εζήτησαν να μάθουν και ηρεύνησαν οι προφήται, οι οποίοι είχαν προφητεύσει περί της χάριτος και της δωρεάς, που θα εδίδετο εις σας.

Α Πε. 1,11          ἐρευνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖον καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς Πνεῦμα Χριστοῦ προμαρτυρόμενον τὰ εἰς Χριστὸν παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταῦτα δόξας·

Α Πε. 1,11                  Ηρεύνησαν δηλαδή εις ποίον χρόνον και κκατά ποίαν εποχήν και περίστασιν θα ελάμβαναν χώραν τα παθήματα του Χριστού και αι δόξαι που θα τα επακολουθούσαν, όπως εφανέρωνε εις αυτούς το Πνεύμα του Χριστού, που είχαν μέσα των, όταν προανήγγειλε τα εξαίρετα αυτά γεγονότα.

Α Πε. 1,12          οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ ἑαυτοῖς, ὑμῖν δὲ διηκόνουν αὐτά, ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶν εὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἀποσταλέντι ἀπ᾿ οὐρανοῦ, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι.

Α Πε. 1,12                 Εις αυτούς δε τους προφήτας είχεν αποκαλυφθή από τον Θεόν, ότι όχι δι' αυτούς, αλλά δια σας και επί των ημερών σας θα επραγματοποιούντο τα προφητευόμενα λόγια, τα οποία τώρα έχουν αναγγελθή προς σας, δια μέσου των Αποστόλων, οι οποίοι σας εκήρυξαν το Ευαγγέλιον, φωτιζόμενοι και εμπνεόμενοι από το Αγιον Πνεύμα, που είχε σταλή από τους ουρανούς. Και είναι τόσον μεγάλα και καταπληκτικά αυτά τα γεγονότα της σωτηρίας μας, ώστε και οι άγγελοι επιθυμούν να σκύψουν με ενδιαφέρον επάνω των και να εμβαθύνουν εις την κατανόησίν των.

Α Πε. 1,13          Διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας τῆς διανοίας ὑμῶν, νήφοντες, τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν ἀποκαλύψει Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Α Πε. 1,13                  Δι' αυτό, λοιπόν, περισφίξατε και συγκεντρώσατε τον νουν σας, απαλλάξατε τον από κάθε τι που τον σκοτίζει και τον απομακρύνει από τον Θεόν, άγρυπνοι δε και εγκρατείς ελπίσατε πλήρως και τελείως εις την θείαν χάριν της ενδόξου σωτηρίας, την οποίαν σας έδωσε τώρα, θα σας προσφέρη δε εις όλην της την μεγαλειότητα ο Χριστός κατά την μεγάλην εκείνην ημέραν της δευτέρας και μεγαλοπρεπούς φανερώσεως και παρουσίας του·

Α Πε. 1,14          ὡς τέκνα ὑπακοῆς μὴ συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις,

Α Πε. 1,14                 σαν παιδιά υπακοής, που υποτάσσοντο εις την αλήθειαν, χωρίς να συμμορφώνεσθε και να παρασύρεσθε εις τας επιθυμίας, αι οποίαι σας είχαν υποδουλώσει στον καιρόν της αγνοίας σας τότε, που δεν εγνωρίζετε τον Χριστόν και το Ευαγγέλιον.

Α Πε. 1,15          ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε,

Α Πε. 1,15                  Αλλά κατά τον τύπον του Αγίου Θεού, που σας εκάλεσε στον δρόμον του αγιασμού, γίνεσθε και σεις εις όλην σας την εσωτερικήν και εξωτερικήν συμπεριφοράν άγιοι.

Α Πε. 1,16          διότι γέγραπται· ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι.

Α Πε. 1,16                 Διότι είναι γραμμένον εις την Αγίαν Γραφήν· “να γίνεσθε εις όλην σας την ζωήν άγιοι, διότι εγώ, ο Θεός και Πατέρας σας, είμαι άγιος”.

Α Πε. 1,17          καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθε τὸν ἀπροσωπολήπτως κρίνοντα κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳ τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον ἀναστράφητε,

Α Πε. 1,17                  Και εφ' όσον επικαλείσθε ως Πατέρας σας τον Θεόν, ο οποίος κρίνει τον καθένα χωρίς προσωποληψίαν, αλλά σύμφωνα με τα έργα της ζωής του, να συμπεριφερθήτε και να περάσετε τον χρόνον της προσωρινής αυτής κατοικίας σας εις την γην με φόβον Θεού·

Α Πε. 1,18          εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου,

Α Πε. 1,18                 γνωρίζοντες καλά, ότι δεν εξαγορασθήκατε και δεν ελευθερωθήκατε από την πατροπαράδοτον ματαίαν και αμαρτωλήν ζωήν και συμπεριφοράν με λύτρα φθαρτά, με αργυρ η χρυσά νομίσματα,

Α Πε. 1,19          ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ,

Α Πε. 1,19                 αλλ' έχετε εξαγορασθή με το ατίμητον αίμα του Χριστού ο οποίος προσεφέρθη θυσία, ως αμόλυντος καθαρός και ακηλίδωτος αμνός.

Α Πε. 1,20          προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου, φανερωθέντος δὲ ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν χρόνων δι᾿ ὑμᾶς

Α Πε. 1,20                 Ο Χριστός δε είχε προγνωσθή και προορισθή από τον Θεόν και Πατέρα, πριν ακόμη δημιουργηθή ο κόσμος, δια την μεγάλην αυτήν λυτρωτικήν θυσίαν, εφανερώθη δε με την ενανθρώπησίν του κατά τους τελευταίους τούτους χρόνους δια σας,

Α Πε. 1,21          τοὺς δι᾿ αὐτοῦ πιστεύοντας εἰς Θεὸν τὸν ἐγείραντα αὐτὸν ἐκ νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα, ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδα εἶναι εἰς Θεόν.

Α Πε. 1,21                 οι οποίοι δια μέσου αυτού πιστεύετε στον Θεόν, που τον ανέστησε εκ των νεκρών και του έδωσεν απεριόριστον δόξαν, ώστε η πίστις σας και η ελπίδα σας προς αυτόν, να είναι πίστις και ελπίς εις αυτόν τούτον τον άπειρον Θεόν και Πατέρα, ο οποίος τον έστειλε Σωτήρα των ανθρώπων και τον εδόξασε δια της αναστάσεως και αναλήψεως στους ουρανούς.

Α Πε. 1,22          Τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διὰ Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν ἀνυπόκριτον, ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς,

Α Πε. 1,22                 Αφού δε κατά καθήκον και προς το συμφέρον σας καταστήσατε τας ψυχάς σας αγνάς και καθαράς από κάθε μολυσμόν και επιθυμίαν της αμαρτίας με την πρόθυμον υπακοήν σας εις την αλήθειαν δια του φωτισμού και της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, ώστε να είναι αι ψυχαί σας δεκτικαί μιας ειλικρινούς και ανυποκρίτου φιλαδελφίας, αγαπήσατε ο ένας τον άλλον θερμώς και πλουσίως με καρδίαν καθαράν από κάθε ιδιοτέλειαν και αντιζηλίαν.

Α Πε. 1,23          ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ σπορᾶς φθαρτῆς, ἀλλὰ ἀφθάρτου, διὰ λόγου ζῶντος Θεοῦ καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα·

Α Πε. 1,23                 Και τούτο, διότι έχετε αναγεννηθή ως νέοι πνευματικοί άνθρωποι και αδελφοί, όχι από σποράν σαρκικήν και φθαρτήν, αλλά με του Θεού τον λόγον, ο οποίος είναι γεμάτος ζωήν και δύμαμιν και μένει ακατάλυτος στον αιώνα.

Α Πε. 1,24          διότι πᾶσα σὰρξ ὡς χόρτος, καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε·

Α Πε. 1,24                 Η αναγέννησίς σας αυτή δεν είναι σαν την σαρκικήν και φθαρτήν γέννησίν σας από τους γονείς σας. Διότι κάθε άνθρωπος γενικώς είναι σαν το χορτάρι και κάθε δόξα του ανθρώπου είναι σαν το άνθος του χόρτου. Εξηράθηκε το χόρτον και το άνθος αυτού έπεσε μαραμένον εις την γην. Ετσι μοιάζει η σαρκική γέννησις και επίγειος ζωη.

Α Πε. 1,25          τὸ δὲ ῥῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα. τοῦτο δέ ἐστι τὸ ῥῆμα τὸ εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς.

Α Πε. 1,25                 Εξ αντιθέτου ο λόγος του Κυρίου μένει αιώνιος και ακατάλυτος· και η ζωη, την οποίαν χαρίζει είναι άφθαρτος. Ο ζωοποιός δε αυτός λόγος του Θεού είναι το κήρυγμα του Χριστού, το οποίον σαν χαρμόσυνον μήνυμα έχει κηρυχθή εις σας.

 

Α ΠΕΤΡΟΥ 2

 

Α Πε. 2,1           Ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις καὶ φθόνους καὶ πάσας καταλαλιάς,

Α Πε. 2,1                   Λοιπόν, εφ' όσον εγίνατε νέοι άνθρωποι με τον σωτήριον και ζωοποιόν λόγον του Θεού, πρέπει να πετάξετε από πάνω σας κάθε κακίαν και κάθε δολιότητα και κάθε ειδός υποκρισίας και φθόνου και όλας ανεξαιρέτως τας κατακρίσεις και επικρίσεις εναντίον του πλησίον.

Α Πε. 2,2           ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ λογικὸν ἄδολον γάλα ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν,

Α Πε. 2,2                  Σαν βρέφη δε νεογέννητα με επιθυμίαν μεγάλην ποθήσατε το ανόθευτον και θρεπτικόν πνευματικόν γάλα της θείας Χαριτος και διδασκαλίας, δια να μεγαλώσετε με αυτό και προχωρήσετε ασφαλείς στον δρόμον της σωτηρίας.

Α Πε. 2,3           εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος.

Α Πε. 2,3                   Και είναι φυσικόν να αισθανθήτε τον έντονον αυτόν πόθον της πνευματικής τροφής, εφ' όσον εγευθήκατε και από την προσωπικήν σας πείραν εγνωρίσατε, ότι ο Κυριος είναι πάντοτε ευεργετικός και αγαθός.

Α Πε. 2,4           Πρὸς ὃν προσερχόμενοι, λίθον ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν ἀποδεδοκιμασμένον, παρὰ δὲ Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον,

Α Πε. 2,4                  Να προσέρχεσθε δε πάντοτε με ιερόν πόθον και ευλάβειαν προς τον Κυριον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος είναι ακρογωνιαίος λίθος της Εκκλησίας, ζωή και πηγή της ζωής, που από μεν τους ανθρώπους έχει αποδοκιμασθή και περιφρονηθή, όπως εφάνηκε από το γεγονός της σταυρώσεως, ενώπιον όμως του Θεού είναι εκλεκτός και τιμημένος.

Α Πε. 2,5           καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε, οἶκος πνευματικός, ἱεράτευμα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ·

Α Πε. 2,5                   Και σεις οι ίδιοι να οικοδομήσθε επάνω εις αυτόν σαν λίθοι ζωντανοί, ώστε να είσθε πνευματικός οίκος και κατοικητήριον του Θεού, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρετε δια μέσου του Ιησού Χριστού θυσίας πνευματικάς, τας οποίας με ευχαρίστησιν και ευμένειαν δέχεται ο Θεός.

Α Πε. 2,6           διότι περιέχει ἐν τῇ γραφῇ· ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτόν, ἔντιμον, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτῷ οὐ μὴ καταισχυνθῇ.

Α Πε. 2,6                  Διότι περιέχεται εις την Αγίαν Γραφήν η θεόπνευστος αυτή φράσις· “ιδού, θέτω εις την Σιών ακρογωνιαίον, θεμελιακόν λίθον, που θα βαστάζη και θα συγκρατή στερεά το οικοδόμημα της Εκκλησίας, λίθον εκλεκτόν, πολύτιμον, και εκείνος που πιστεύει και στηρίζεται επάνω εις αυτόν δεν θα εντροπιασθή”.

Α Πε. 2,7           ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς πιστεύουσιν, ἀπειθοῦσι δὲ λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος προσκόμματος καὶ πέτρα σκανδάλου.

Α Πε. 2,7                   Δια σας, λοιπόν, που πιστεύετε στον Χριστόν, επιφυλάσσεται αυτή η τιμή. Δι' εκείνους όμως που απειθούν κατά του Χριστού και επαναστατούν, ισχύει ο άλλος λόγος της Γραφής, “λίθον, τον οποίον επεριφρόνησαν και απέρριψαν ως ακατάλληλον οι οικοδομούντες, αυτός έγινε κεφαλή γωνίας, αγκωνάρι θεμελιακό και πολύτιμο δια την πνευματικήν οικοδομήν. Εγινε όμως και λίθος, επάνω στον οποίον σκοντάπτουν οι άπιστοι, και πέτρα, από την οποίαν κρημνίζονται”.

Α Πε. 2,8           οἳ προσκόπτουσι τῷ λόγῳ ἀπειθοῦντες, εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν.

Α Πε. 2,8                  Αυτοί σκοντάπτουν στον λόγον του Ευαγγελίου, επειδή απειθούν και επαναστατούν εναντίον αυτού. Εις αυτό δε το σκόνταμμα και το ολέθριον κρήμνισμα, προωρίσθησαν από τον Θεόν, σύμφωνα με την πρόγνωσίν του προς τιμωρίαν των, δια την διεστραμμένην και κακκήν διάθεσίν των.

Α Πε. 2,9           ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς·

Α Πε. 2,9                  Σεις όμως είσθε “γένος εκλεκτόν, ιερατείον με βασιλικήν την καταγωγήν, έθνος άγιον, καθιερωμένον στον Θεόν, ξεχωριστός λαός μέσα εις την οικουμένην, ιδιαίτερον κτήμα και περιουσία του απείρου Θεού”, δια να διαλαλήτε με τα λόγια και το παράδειγμά σας τας αρετάς εκείνου, ο οποίος σας εκάλεσεν από το σκοτάδι της πλάνης και της αμαρτίας στο λαμπρόν και αξιοθαύμαστον πνευματικόν του φως.

Α Πε. 2,10          οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς Θεοῦ, οἱ οὐκ ἠλεημένοι, νῦν δὲ ἐλεηθέντες.

Α Πε. 2,10                 Σεις, οι οποίοι κάποτε δεν ήσασθε ούτε καν λαός, ενώ τώρα είσθε λαός του Θεού· σεις, οι οποίοι δεν είχατε προηγουμένως πάρει το έλεος του Θεού, ενώ τώρα έχετε ελεηθή.

Α Πε. 2,11          Ἀγαπητοί, παρακαλῶ ὡς παροίκους καὶ παρεπιδήμους, ἀπέχεσθε τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται κατὰ τῆς ψυχῆς,

Α Πε. 2,11                 Αγαπητοί, σας παρακαλώ, λοιπόν, σαν πνευματικούς ανθρώπους και πολίτας του ουρανού, προσωρινούς και παρεπιδήμους μέσα στον φθαρτόν και αμαρτωλόν αυτόν κόσμον, να απέχετε από τας σαρκικάς επιθυμίας, αι οποίαι αντιστρατεύονται και πολεμούν την ψυχήν.

Α Πε. 2,12          τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἔχοντες καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν Θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς.

Α Πε. 2,12                 Να έχετε πάντοτε καλήν και ανεπίληπτον την συμπεριφοράν σας μεταξύ των ειδωλολατρών, ώστε ενώ σας κατηγορούν ως κακοποιούς, όταν θα ίδουν την ανεπίληπτον ζωήν σας και τα καλά σας έργα, θα παρακινηθούν από αυτά να δοξάσουν τον Θεόν κατά την ημέραν που εκείνος θα σας επισκεφθή και θα παρουσιάση ολόλαμπρον την αθωότητα και αρετήν σας.

Α Πε. 2,13          Ὑποτάγητε οὖν πάσῃ ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε βασιλεῖ, ὡς ὑπερέχοντι,

Α Πε. 2,13                 Υποταχθήτε, λοιπόν, κατά το θέλημα του Κυρίου εις κάθε άνθρωπον, που κατέχει κάποιαν αρχήν και εξουσίαν είτε στον βασιλέα ως προς ανώτερον άρχοντα

Α Πε. 2,14          εἴτε ἡγεμόσιν, ὡς δι᾿ αὐτοῦ πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ ἀγαθοποιῶν·

Α Πε. 2,14                 είτε στους διοικητάς επαρχιών, ως προς άρχοντας που στέλλονται από αυτόν δια την τιμωρίαν μεν των κακοποιών δια τον έπαινον δε και την ασφάλειαν εκείνων, που πράττουν το καλόν.

Α Πε. 2,15          ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων ἀγνωσίαν·

Α Πε. 2,15                 Διοτι έτσι είναι το θέλημα του Θεού· με την κατά Θεόν νομιμοφροσύνην και με την αγαθοεργίαν σας να φιμώνετε και να σταματάτε την άγνοιαν των ανθρώπων, οι οποίοι σας επικρίνουν, χωρίς και να γνωρίζουν ποίοι πράγματι είσθε.

Α Πε. 2,16          ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.

Α Πε. 2,16                 Υποταχθήτε, λοιπόν, κατά Θεόν εις τας αρχάς και τας εξουσίας σαν ηθικώς ελεύθεροι άνθρωποι και όχι σαν άνθρωποι, που έχουν την ελευθερίαν ως πρόφασιν και καμουφλάρισμα της κακίας, αλλά σαν αληθινοί δούλοι του Θεού.

Α Πε. 2,17          πάντας τιμήσατε, τὴν ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε.

Α Πε. 2,17                 Αποδώσατε την οφειλομένην τιμήν εις όλους. Αγαπάτε όλους τους αδελφούς σας Χριστιανούς, να φοβήσθε και να σέβεσθε τον Θεόν· να τιμάτε τον βασιλέα.

Α Πε. 2,18          Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς.

Α Πε. 2,18                 Οι δούλοι ας υποτάσσωνται με φόβον Θεού εις κάθε τι, που διατάσσουν οι κύριοί των, όχι μόνον στους καλούς και επιεκείς, αλλά και στους ιδιοτρόπους, που ποτέ δεν ικανοποιούνται, αλλά πάντοτε γογγύζουν.

Α Πε. 2,19          τοῦτο γὰρ χάρις, εἰ διὰ συνείδησιν Θεοῦ ὑποφέρει τις λύπας, πάσχων ἀδίκως.

Α Πε. 2,19                 Διότι τούτο είναι χάρις Θεού, εάν με την συνείδησιν, ότι αυτό θέλει ο Θεός, υποφέρη κανείς λύπας, ταλαιπωρούμενος και πάσχων αδίκως.

Α Πε. 2,20          ποῖον γὰρ κλέος, εἰ ἁμαρτάνοντες καὶ κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ἀλλ᾿ εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο χάρις παρὰ Θεῷ.

Α Πε. 2,20                Διότι ποία είναι η δόξα και ο έπαινός σας, εάν δείξετε υπομονήν, όταν διαπράξετε σφάλματα και εξ αιτίας αυτών σας δέρουν; Αλλ' εάν δείξετε υπομονήν, καθ' ον χρόνον πάσχετε και ταλαιπωρείσθε, μολονότι πράττετε το αγαθόν και εκτελείτε ευσυνειδήτως το καθήκον σας, τούτο είναι ευάρεστον ενώπιον του Θεού και δόξα δια σας.

Α Πε. 2,21          εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ·

Α Πε. 2,21                 Διότι εις αυτό ακριβώς έχετε κληθή, δια να εκτελήτε το καθήκον σας, και δια να πράττετε το αγαθόν και όταν ακόμη αδικήσθε και ταλαιπωρήσθε αδίκως. Διότι και ο Χριστός έπαθε προς χάριν ημών και υπέμεινε σταυρόν, δια να σώση ακόμη και αυτούς τους σταυρωτάς του, αφήσας εις σας τέλειον παράδειγμα προς μίμησιν, δια να ακολουθήσετε και βαδίσετε ακριβώς επάνω εις τα ίχνη του.

Α Πε. 2,22          ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ·

Α Πε. 2,22                Αυτός δεν έκαμε ποτέ καμμίαν απολύτως αμαρτίαν· “ούτε δε και στο στόμα του ευρέθη ποτέ δόλος η έστω και ο παραμικρότερος αμαρτωλός λόγος”.

Α Πε. 2,23          ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως·

Α Πε. 2,23                Αυτός, ενώ εχλευάζετο και υβρίζετο από τους βασανιστάς του, δεν εχλεύαζε και δεν ύβριζεν αυτούς. Ενώ έπασχεν αδίκως, δεν απειλούσεν εκδικήσεις, αλλά παρέδιδε και ενεπιστεύετο τον εαυτόν του στον Θεόν, που κρίνει πάντοτε με δικαιοσύνην.

Α Πε. 2,24          ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε.

Α Πε. 2,24                “Αυτός επήρε και εβάστασεν επάνω του τας αμαρτίας μας και προσέφερε δια του σώματός του θυσίαν επάνω στο ξύλον του σταυρού, δια να λάβωμεν ημείς την λύτρωσιν και την απαλλαγήν από τας αμαρτίας”, να ζήσωμεν δε με την δικαιοσύνην και την αρετήν. “Χαρις εις τας πληγάς αυτού έχετε και σεις θεραπευθή από την θανατηφόρον νόσον της αμαρτίας”.

Α Πε. 2,25          ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλ᾿ ἐπεστράφητε νῦν ἐπὶ τὸν ποιμένα καὶ ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ὑμῶν.

Α Πε. 2,25                Διότι ήσασθε προηγουμένως άρρωστοι πνευματικώς· “ήσασθε πρόβατά που επλανώντο” με άμεσον τον κίνδυνο να κατασπαραχθούν από τους λύκους. Αλλά τώρα εγυρίσατε στον καλόν Ποιμένα και τον ακοίμητον φρουρόν και υπερασπιστήν των ψυχών σας.

 

 

Α ΠΕΤΡΟΥ 3

 

Α Πε. 3,1           Ὁμοίως αἱ γυναῖκες ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται,

Α Πε. 3,1                   Οπως οι δούλοι, δια τους οποίους είπα προηγουμένως, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους άνδρας των, ώστε, και εάν μερικοί από αυτούς δεν υπακούουν στον λόγον του Ευαγγελίου, να κερδηθούν εις την κατά Χριστόν πίστιν και ζωήν, χωρίς λόγια και διδασκαλίας, (αλλά με την ενάρετον, την ευγενή και σεμνήν συμπεριφοράν των γυναικών),

Α Πε. 3,2           ἐποπτεύσαντες τὴν ἐν φόβῳ ἁγνὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν.

Α Πε. 3,2                   όταν θα ίδουν και θα εννοήσουν καλά την αγνήν και αγίαν συμπεριφοράν σας, που θα την εμπνέη ο φόβος και ο σεβασμός του Θεού.

Α Πε. 3,3           ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος,

Α Πε. 3,3                   Αι καλαί δε αυταί σύζυγοι ας μη επιδιώκουν να έχουν εξωτερικόν στολισμόν, το εξεζητημένον πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των και τα χρυσά περιδέραια η το ντύσιμό των με πολυτελή φορέματα,

Α Πε. 3,4           ἀλλ᾿ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές.

Α Πε. 3,4                   αλλ' ας έχουν ως στολισμόν των τον κρυμμένον από τα μάτια των ανθρώπων εσωτερικόν άνθρωπον της καρδίας, που έχει τον άφθαρτον και ανεκτίμητον στολισμόν του πράου και ειρηνικού και ησύχου πνεύματος, που ενώπιον του Θεού έχει μεγάλην αξίαν και πολυτέλειαν.

Α Πε. 3,5           οὕτω γάρ ποτε καὶ αἱ ἅγιαι γυναῖκες αἱ ἐλπίζουσαι ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐκόσμουν ἑαυτάς, ὑποτασσόμεναι τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν,

Α Πε. 3,5                   Διότι έτσι και άλλοτε εις την Παλαιάν Διαθήκην αι άγιαι γυναίκες, που είχαν την ελπίδα και την πίστιν των στον Θεόν, εστόλιζαν τον ευατόν τους, υποτασσόμεναι, στους άνδρας των.

Α Πε. 3,6           ὡς Σάῤῥα ὑπήκουσε τῷ Ἀβραάμ, κύριον αὐτὸν καλοῦσα· ἧς ἐγενήθητε τέκνα· -ἀγαθοποιοῦσαι καὶ μὴ φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.

Α Πε. 3,6                   Οπως και η Σαρρα εδείκνυεν υπακοήν στον Αβραάμ, καλούσα αυτόν με σεβασμόν και ταπείνωσιν “κύριον”. Αυτής δε της Σαρρας εγίνατε και σεις πνευματικαί θυγατέρες με το να πράττετε το αγαθόν χωρίς να φοβήσθε, μήπως τυχόν αγανακτήσουν εναντίον σας οι σύζυγοι σας.

Α Πε. 3,7           Οἱ ἄνδρες ὁμοίως συνοικοῦντες κατὰ γνῶσιν, ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν, ὡς καὶ συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς, εἰς τὸ μὴ ἐγκόπτεσθαι τὰς προσευχὰς ὑμῶν.

Α Πε. 3,7                   Οι άνδρες επίσης να συνοικήτε και να συζήτε ως φρόνιμοι και συνετοί με τας συζύγους σας, να αποφεύγετε κάθε τραχύτητα και σκληράν συμπεριφοράν, να αποδίδετε την πρέπουσαν τιμήν εις τας συζήγους σας και να μη λησμονήτε, ότι η γυναίκα είναι σκεύος ασθενέστερον, δεν έχει μεγάλην ψυχικήν αντοχήν και εύκολα θίγεται και θλίβεται. Αλλωστε και αι σύζυγοί σας είναι μαζή με σας κληρονόμοι της ιδίας χάριτος και αιωνίας ζωής. Ετσι δε θα προλαμβάνεται κάθε δυσαρμονία και δεν θα παρεμποδίζωνται αι κοιναί προσευχαί σας.

Α Πε. 3,8           Τὸ δὲ τέλος πάντες ὁμόφρονες, συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαγχνοι, φιλόφρονες,

Α Πε. 3,8                   Εν τέλει δε σας συμβουλεύω και σας προτρέπω να έχετε όλοι το ίδιο φρόνημα του Θεού, να είσθε συμπαθείς δια τους άλλους και συμμέτοχοι εις την θλίψιν και την χαράν των αδελφών σας. Να αγαπάτε με αδελφικήν αγάπην τους Χριστιανούς, να έχετε ευαίσθητον και εύσπλαγχνον την καρδίαν, να είσθε προσηνείς και ευγενείς μεταξύ σας.

Α Πε. 3,9           μὴ ἀποδιδόντες κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἢ λοιδορίαν ἀντὶ λοιδορίας, τοὐναντίον δὲ εὐλογοῦντες, εἰδότες ὅτι εἰς τοῦτο ἐκλήθητε, ἵνα εὐλογίαν κληρονομήσητε.

Α Πε. 3,9                   Να μη ανταποδίδετε κακόν αντί κακού η ύβριν και χλευασμόν αντί ύβρεως και χλευασμού. Τουναντίον δε να προσεύχεσθε δι' αυτούς που σας αδικούν και να τους ευλογήτε, γνωρίζοντες καλά, ότι δι' αυτό έχετε κληθή από τον Θεόν, δια να κληρονομήσετε δηλαδή ευλογίαν και όχι κατάραν. Δι' αυτό και πρέπει να είσθε άνθρωποι της ευλογίας.

Α Πε. 3,10          ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,

Α Πε. 3,10                 Να είσθε άγρυπνοι και να ελέγχετε αυτά που λέτε· διότι η Γραφή λέγει· “αυτός που θέλει να απολαμβάνη ζωήν ειρηνικήν και άνετον και να ίδη ημέρας καλάς, ας παύση την γλώσσαν του από τα κακά λόγια και τα χείλη του να μη λαλήσουν ποτέ δολιότητα, ψέμα και απάτην.

Α Πε. 3,11          ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν.

Α Πε. 3,11                  Ας αλλάξη δρόμον και ας φύγη από το κακόν, ας πραγματοποιή κάθε αγαθόν έργον, ας ζητήση από τον Θεόν ειρήνην και ας την επιδιώξη προς κάθε άνθρωπον.

Α Πε. 3,12          ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.

Α Πε. 3,12                 Διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι εστραμμένοι με στοργήν και τρυφερότητα επάνω στους δικαίους και τα αυτιά του ανοικτά και έτοιμα να ακούσουν την προσευχήν των. Εξ αντιθέτου, ωργισμένον το πρόσωπον του Κυρίου, έχει στραφή εναντίον εκείνων, οι οποίοι διαπράττουν πονηρίας”.

Α Πε. 3,13          Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε;

Α Πε. 3,13                 Και αφού ο Θεός παρακολουθεί με στοργήν τους δικαίους και φροντίζει δι' αυτούς, ποιός είναι δυνατόν ποτέ να σας βλάψη και να σας κάμη κακόν, εάν γίνετε μιμηταί και ζηλωταί του αγαθού;

Α Πε. 3,14          ἀλλ᾿ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε,

Α Πε. 3,14                 Αλλά και εάν ακόμη πάσχετε και υποφέρετε δια την αρετήν και την πίστιν σας, είσθε μακάριοι, “διότι ο Θεός επιτρέπει αυτήν την δοκιμασίαν προς το καλόν σας. Δι' αυτό και τον φόβον, με τον οποίον ζητούν να σας πτοήσουν οι διώκται σας, μη τον φοβηθήτε και μη αφήσετε τον ευατόν σας να καταληφθή ούτε και από την μικροτέραν ταραχήν”.

Α Πε. 3,15          Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου,

Α Πε. 3,15                 Τον Κυριον δε και Θεόν δοξάσατε και λατρεύσατέ τον ως άγιον μέσα στις καρδιές σας. Να είσθε δε πάντοτε έτοιμοι, δια να απολογήσθε υπέρ της αληθείας εις καθένα, που σας ζητεί απόδειξιν δι' αυτά, που πιστεύετε και ελπίζετε να απολαύσετε εκ μέρους του Θεού, χωρίς να φανατίζεσθε και να εξάπτεσθε. (Ο φανατισμός και η οργή εκθέτει εις τα μάτια των εχθρών της πίστεως και σας τους ιδίους και την αλήθειαν του Ευαγγελίου).

Α Πε. 3,16          συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν.

Α Πε. 3,16                 Προσπαθείτε και προσέχετε πάντοτε να έχετε καλήν μαρτυρίαν της συνειδήσεώς σας, ότι φέρεσθε όπως ο Θεός θέλει, ώστε ενώ σας κατηγορούν ως κακοποιούς, να εντροπιασθούν αυτοί, που προσπαθούν να διαβάλλουν και να προσβάλλουν την αγαθήν και ενάρετον εν Χριστώ συμπεριφοράν σας μέσα εις την κοινωνίαν.

Α Πε. 3,17          κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας.

Α Πε. 3,17                 Διότι είναι προτιμότερον και καλύτερον να πάσχετε και να υποφέρετε, εάν ο Θεός το επιτρέπη, ενώ πράττετε το αγαθόν, παρά να πάσχετε, όταν εργάζεσθε το κακόν.

Α Πε. 3,18          ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι·

Α Πε. 3,18                 Διότι και ο Χριστός μια φορά έπαθεν επάνω στον σταυρόν δια την εξάλειψιν των αμαρτιών μας, ο αναμάρτητος και ο άγιος, δι' ημάς τους αδίκους και αμαρτωλούς, με τον σκοπόν να μας οδηγήση και μας συμφιλιώση με τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά το σώμα επάνω στον σταυρόν, ζωοποιηθείς δε δια του Πνεύματος της θεότητος.

Α Πε. 3,19          ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν,

Α Πε. 3,19                 Με την ψυχήν δε ηνωμένην μαζή με την θεότητα επήγεν αμέσως μετά τον σταυρικόν του θάνατον εις τας ψυχάς, που εκρατούντο μέσα στον Αδην, και εκήρυξε το Ευαγγέλιον της σωτηρίας.

Α Πε. 3,20          ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾿ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾿ ὕδατος.

Α Πε. 3,20                Αυτά δε τα πνεύματα είχαν απειθήσει κάποτε, όταν η μακροθυμία του Θεού τα επερίμενε να μετανοήσουν και επιστρέψουν στον δρόμον της αρετής, κατά τας ημέρας του Νώε, οπότε κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις την οποίαν ολίγαι μόνον ψυχαί, δια την ακρίβειαν οκτώ μόνον, εσώθησαν από τον κατακλυσμόν του ύδατος.

Α Πε. 3,21          ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι᾿ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Α Πε. 3,21                 Αυτό δε το γεγονός, της σωτηρίας δηλαδή οκτώ ψυχών μέσα εις την κιβωτόν, είναι προεικόνισμα τώρα του αγίου βαπτίσματος, κατά το οποίον, δια του νερού της κολυμβήθρας, σωζόμεθα ημείς οι Χριστιανοί. Το ιδικόν μας βάπτισμα δεν είναι απλώς καθαρισμός του σώματος και απόρριψις του ρύπου, αλλ' ολόθερμος προσευχή προς τον Θεόν να μας δώση αγαθήν και ακατάγνωστον συνείδησιν, δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού.

Α Πε. 3,22          ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.

Α Πε. 3,22                Αυτός δε ο Χριστός υπάρχει τώρα εις τα δεξιά του Θεού, πορευθείς στον ουρανόν δια της ενδόξου αναλήψεώς του, όπου και υπετάχθησαν εις αυτόν τα αγγελικά τάγματα, οι άγγελοι, αι εξουσίαι και αι δυνάμεις.

 

 

Α ΠΕΤΡΟΥ 4

 

Α Πε. 4,1           Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας,

Α Πε. 4,1                   Αφού λοιπόν, ο Χριστός έπαθε κατά την ανθρωπίνην αυτού φύσιν υπέρ ημών, και σεις οπλισθήτε με την αυτήν σκέψιν και απόφασιν, να δέχεσθε με υπομονήν ανάλογα παθήματα, χωρίς να παρασύρεσθε ποτέ εις την αμαρτίαν. Διότι εκείνος ο οποίος έπαθε και εσταυρώθη κατά το σώμα μαζή με τον Χριστόν είναι νεκρός ως προς την αμαρτίαν και έχει παύσει να αμαρτάνη,

Α Πε. 4,2           εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον.

Α Πε. 4,2                  δια να μη ζη πλέον τον υπόλοιπον χρόνον της επιγείου ζωής του σύμφωνα με τας αμαρτωλάς επιθυμίας των μακράν του Θεού ανθρώπων, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Α Πε. 4,3           ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι, πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρίαις.

Α Πε. 4,3                   Αλλωστε ήτο δια σας αρκετός ο περασμένος χρόνος του βίου σας, κατά τον οποίον έχετε εργασθή και πραγματοποιήσει με το παραπάνω το αμαρτωλόν θέλημα των ειδωλολατρών. Διότι και σεις τότε επορεύθητε και εζήσατε με πράξεις ασελγείας, με επιθυμίας πονηράς, με μέθας, με ασέμνους διασκεδάσεις και φαγοπότια, με οινοποσίας, με όργια ειδωλολατρικά, δια των οποίων κατεπατείτο και ο στοιχειώδης ηθικός νόμος.

Α Πε. 4,4           ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, βλασφημοῦντες·

Α Πε. 4,4                  Και οι ειδωλολάτραι, με τους οποίους άλλωτε συνδιασκεδάζετε, παρεξενεύονται, διότι σεις σήμερα δεν τρέχετε μαζή τους στο ίδιο ξεχείλισμα της ασωτίας. Και επειδή σας βλέπουν διαφορετικούς τώρα από αυτούς, βλασφημούν και υβρίζουν την χριστιανικήν αλήθειαν.

Α Πε. 4,5           οἳ ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς.

Α Πε. 4,5                   Αλλ' αυτοί θα δώσουν λόγον των πράξεών των εις εκείνον, ο οποίος είναι έτοιμος να κρίνη-και θα κρίνη-ζώντας και νεκρούς.

Α Πε. 4,6           εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι.

Α Πε. 4,6                  Διότι δι' αυτόν ακριβώς τον σκοπόν εκηρύχθη το Ευαγγέλιον κάτω στον Αδην, στους φυλακισμένους εκεί νεκρούς, ώστε οι άνθρωποι αυτοί που είχαν καταδικασθή και τιμωρηθή με τον θάνατον, που, όπως συμβαίνει μεταξύ των ανθρώπων, είναι συνέπεια της αμαρτίας, να ζουν τώρα, με το πνεύμα των την κατά Θεόν ζωήν, εφ' όσον φυσικά θα είχαν δεχθή το κήρυγμα του Χριστού.

Α Πε. 4,7           Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικε. σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς·

Α Πε. 4,7                   Ας έχετε όμως πάντοτε υπ' όψιν σας ότι όλων το τέλος και ο θάνατος πλησιάζει. Λοιπόν, προσπαθείτε να ζήτε με σωφροσύνην, να είσθε προσεκτικοί και άγρυπνοι εις τας προσευχάς.

Α Πε. 4,8           πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες, ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν·

Α Πε. 4,8                  Παρά πάνω δε από όλα, να έχετε θερμήν, παντοτεινήν και πλουσίαν την αγάπην μεταξύ σας, διότι η αγάπη θα σκεπάση τας αμαρτίας, όσον πολλαί και αν είναι αυταί.

Α Πε. 4,9           φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν·

Α Πε. 4,9                  Να φιλοξενήτε ο ένας τον άλλον, χωρίς να γογγύζετε από την ενόχλησιν, που είναι φυσικόν να φέρη η φιλοξενία.

Α Πε. 4,10          ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ·

Α Πε. 4,10                 Ο καθένας σας, σύμφωνα με το χάρισμα που έχει λάβει από τον Θεόν, ας εξυπηρετή με αυτό τους άλλους, σαν καλοί διαχειρισταί διαφόρων χαρισμάτων της χάριτος του Θεού.

Α Πε. 4,11          εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια Θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος, ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός· ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν.

Α Πε. 4,11                 Εάν κανείς έχη το χάρισμα να διδάσκη, ας έχη υπ' όψιν του, ότι λαλεί λόγια Θεού και ας ομιλή με συναίσθησιν της ευθύνης του. Εάν κανείς υπηρετή τους άλλους, ας έχη υπ' όψιν του, ότι την δύναμιν και την ικανότητα αυτήν του την χορηγεί ο Θεός. Να συμπεριφέρεσθε μεταξύ σας έτσι, ώστε με την όλην σας διαγωγήν να δοξάζεται ο Θεός δια του Ιησού Χριστού, στον οποίον ανήκει η δόξα, η δύναμις και η εξουσία στους αιώνας των αιώνων· αμήν.

Α Πε. 4,12          Ἀγαπητοί, μὴ ξενίζεσθε τῇ ἐν ὑμῖν πυρώσει πρὸς πειρασμὸν ὑμῖν γινομένῃ, ὡς ξένου ὑμῖν συμβαίνοντος

Α Πε. 4,12                 Αγαπητοί, ας μη παραξενεύεσθε δια την φλόγα και το κάψιμο, που σας προκαλούν αι διάφοραι θλίψεις και αι δυσκολίαι, ως εάν κάτι το παράξενον σας συμβαίνη.

Α Πε. 4,13          ἀλλὰ καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε, ἵνα καὶ ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι.

Α Πε. 4,13                 Αλλά καθ' όσον συμμετέχετε εις τα παθήματα του Χριστού με τας θλίψεις και τους διωγμούς, που υφίστασθε προς χάριν του,τόσον και να χαίρετε, δια να χαρήτε με απερίγραπτον αγαλλίασιν ακόμη περισσότερον κατά την φανέρωσιν της δόξης του εις την Δευτέραν Παρουσίαν.

Α Πε. 4,14          εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ᾿ ὑμᾶς ἀναπαύεται· κατὰ μὲν αὐτοὺς βλασφημεῖται, κατὰ δὲ ὑμᾶς δοξάζεται.

Α Πε. 4,14                 Εάν σας υβρίζουν και σας εμπαίζουν δια το όνομα του Χριστού, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δόξης και της δυνάμεως, το Πνεύμα του Θεού αναπαύεται επάνω σας. Από τα λόγια μεν και τα έργα εκείνων βλασφημείται ο Χριστός, από τα έργα δε και την ζωήν την ιδικήν σας δοξάζεται.

Α Πε. 4,15          μὴ γάρ τις ὑμῶν πασχέτω ὡς φονεὺς ἢ κλέπτης ἢ κακοποιὸς ἢ ὡς ἀλλοτριοεπίσκοπος·

Α Πε. 4,15                 Διότι προσέχετε, ποτέ κανείς από σας να μη πάσχη και να μη τιμωρήται ως φονεύς η ως κλέπτης η ως κακοποιός η ως άνθρωπος, που ανακατεύεται εις ξένας υποθέσεις και προκαλεί με τας ακρισίας του ζημίας και βλάβας στους άλλους.

Α Πε. 4,16          εἰ δὲ ὡς Χριστιανός, μὴ αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δὲ τὸν Θεὸν ἐν τῷ μέρει τούτῳ.

Α Πε. 4,16                 Εάν όμως διώκεται και πάσχη ως Χριστιανός, ας μη εντρέπεται. Εξ αντιθέτου ας δοξάζη τον Θεόν εις τας περιστάσεις αυτάς.

Α Πε. 4,17          ὅτι ὁ καιρὸς τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρῖμα ἀπὸ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ· εἰ δὲ πρῶτον ἀφ᾿ ἡμῶν, τί τὸ τέλος τῶν ἀπειθούντων τῷ τοῦ Θεοῦ εὐαγγελίῳ;

Α Πε. 4,17                 Διότι έφθασε πλέον ο καιρός να αρχίση η κρίσις και η δοκιμασία από τους πιστούς πρώτον, οι οποίοι αποτελούν τον οίκον του Θεού. Εάν δε αρχίζη από ημάς πρώτον η κρίσις αυτή του Θεού, ποίον θα είναι το κατάντημα εκείνων, που απειθούν στο Ευαγγέλιον του Θεού;

Α Πε. 4,18          καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴζεται ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;

Α Πε. 4,18                 Και εάν ο δίκαιος με πολλήν δυσκολίαν σώζεται, ο αμαρτωλός και ασεβής που θα φανή; (Αυτός θα καταδικασθή εις όλεθρον).

Α Πε. 4,19          ὥστε καὶ οἱ πάσχοντες κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὡς πιστῷ κτίστῃ παρατιθέσθωσαν τὰς ψυχὰς αὐτῶν ἐν ἀγαθοποιΐᾳ.

Α Πε. 4,19                 Ωστε και αυτοί που πάσχουν τώρα, εφ' όσον αυτό είναι το θέλημα του Θεού, ας παραθέτουν και ας εμπιστεύωνται τας ψυχάς των στον κατά πάντα αξιόπιστον Δημιουργόν, φροντίζοντες εκ παραλλήλου να πράττουν το αγαθόν.

 

 

Α ΠΕΤΡΟΥ 5

 

Α Πε. 5,1           Πρεσβυτέρους τοὺς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ ὁ συμπρεσβύτερος καὶ μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καὶ τῆς μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός,

Α Πε. 5,1                   Τους πρεσβυτέρους, που υπάρχουν μεταξύ σας, τους παρακαλώ εγώ ο Πετρος, ο συμπρεσβύτερος, που αξιώθηκα να είμαι αυτόπτης μάρτυς των παθημάτων του Χριστού και ο οποίος θα είμαι συμμέτοχος εις την δόξαν, που μέλλει να αποκαλυφθ κατά την Δευτέραν Παρουσίαν του,

Α Πε. 5,2           ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μὴ ἀναγκαστῶς, ἀλλ᾿ ἑκουσίως, μηδὲ αἰσχροκερδῶς, ἀλλὰ προθύμως,

Α Πε. 5,2                   ποιμάνετε το ποίμνιον του Θεού, που είναι υπό την ευθύνην σας, και παρακολουθείτε και επιβλέπετε αυτό με προσοχήν, όχι εξ ανάγκης και με δυσφορίαν, αλλά με όλην σας την θέλησιν, χωρίς να αποβλέπετε εις παράνομα κέρδη, αλλά με αγνήν προθυμίαν και ενδιαφέρον.

Α Πε. 5,3           μηδ᾿ ὡς κατακυριεύοντες τῶν κλήρων, ἀλλὰ τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου·

Α Πε. 5,3                   Χωρίς να καταπιέζετε και να καταδουλώνετε τους πιστούς, που σας έλαχαν, αλλά να γίνεσθε υποδείγματα αρετής στο ποίμνιόν σας.

Α Πε. 5,4           καὶ φανερωθέντος τοῦ ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τὸν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον.

Α Πε. 5,4                   Οταν δε φανερωθή με όλην του την δόξαν ο αρχιποίμην Χριστός, θα λάβετε και σστον αμάραντον στέφανον της δόξης.

Α Πε. 5,5           Ὁμοίως νεώτεροι ὑποτάγητε πρεσβυτέροις, πάντες δὲ ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τὴν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε· ὅτι ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν.

Α Πε. 5,5                   Κατά τον ίδιον τρόπον και οι νεώτεροι να υποτάσσεσθε με προθυμίαν και ανιδιοτέλειαν στους πρεσβυτέρους. Ολοι δε, νεώτεροι και πρεσβύτεροι, υποτασσόμενοι μεταξύ σας φορέσατε και κουβωθήτε σφικτά, σαν άλλο ένδυμα, την ταπεινοφροσύνην. “Διότι ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερηφάνους, ενώ στους ταπεινούς δίδει την χάριν”.

Α Πε. 5,6           Ταπεινώθητε οὖν ὑπὸ τὴν κραταιὰν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ.

Α Πε. 5,6                   Τπεινωθήτε, λοιπόν, κάτω από το παντοδύναμον χέρι του Θεού, δια να σας υψώση και σας δοξάση κατά τον καιρόν της Δευτέρας αυτού Παρουσίας.

Α Πε. 5,7           πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν ἐπιῤῥίψαντες ἐπ᾿ αὐτόν, ὅτι αὐτῷ μέλει περὶ ὑμῶν,

Α Πε. 5,7                   Ολην σας δε την φροντίδα, είτε δια τα καθημερινά σας προβλήματα είτε δια την αντιμετώπισιν των δυσκολιών και των διωγμών, αναθέσατέ την με εμπιστοσύνην στον Κυριον, διότι αυτός ενδιαφέρεται και φροντίζει δια σας.

Α Πε. 5,8           νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ.

Α Πε. 5,8                   Εγκρατευθήτε και σωφρονήσατε, αγρυπνείτε και προσέχετε· διότι ο αντίπαλος σας και κατήγορος διάβολος, σαν λιοντάρι που ωρύεται, περιπατεί με μανίαν ζητών ποιόν να καταπιή (παρασύρων αυτόν εις την αμαρτίαν και τον αιώνιον θάνατον).

Α Πε. 5,9           ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει, εἰδότες τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι.

Α Πε. 5,9                   Εναντίον αυτού του αντιπάλου αντισταθήτε στηριγμένοι εις την πίστιν, γνωρίζοντες, ότι οι ίδιοι πειρασμοί και τα ίδια παθήματα γίνονται εις όλους τους αδελφούς σας, που είναι διασκορπισμένοι μέσα στον κόσμον.

Α Πε. 5,10          Ὁ δὲ Θεὸς πάσης χάριτος, ὁ καλέσας ὑμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον αὐτοῦ δόξαν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὀλίγον παθόντας, αὐτὸς καταρτίσει ὑμᾶς, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει·

Α Πε. 5,10                 Ο δε Θεός που είναι η πηγή και ο χορηγός κάθε δωρεάς και σας εκάλεσεν εις την αιώνιον αυτού δόξαν δια του Ιησού Χριστού, αφού επί ολίγον διάστημα υποστήτε παροδικάς θλίψεις, αυτός θα σας καταρτίση, θα σας στηρίξη, θα σας ενδυναμώση, θα σας θεμελιώση ακλονήτους.

Α Πε. 5,11          αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Α Πε. 5,11                  Εις αυτόν ανήκει η δόξα και η εξουσία και η κυριαρχία στους αιώνας των αιώνων· αμήν.

Α Πε. 5,12          Διὰ Σιλουανοῦ ὑμῖν τοῦ πιστοῦ ἀδελφοῦ, ὡς λογίζομαι, δι᾿ ὀλίγων ἔγραψα, παρακαλῶν καὶ ἐπιμαρτυρῶν ταύτην εἶναι ἀληθῆ χάριν τοῦ Θεοῦ, εἰς ἣν ἑστήκατε.

Α Πε. 5,12                 Δια του Σιλουανού, του αξιοπίστου και εμπίστου αδελφού, σας έγραψα δι' ολίγων, όπως εγώ νομίζω, προτρέπων και παρακαλών και βεβαιώνων ότι αυτά, που σας έγραψα, είναι η αληθής και πραγματική χάρις και δωρεά του Θεού, εις την οποίαν και στέκεσθε σταθεροί.

Α Πε. 5,13          Ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μᾶρκος ὁ υἱός μου.

Α Πε. 5,13                 Σας στέλλει χαιρετισμούς η εν Βαβυλώνι Εκκλησία, που είναι μαζή και με την ιδικήν σας Εκκλησίαν εκλεκτή ενώπιον του Θεού, και ο Μάρκος, ο πνευματικός μου υιός.

Α Πε. 5,14          ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἀγάπης. Εἰρήνη ὑμῖν πᾶσι τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· ἀμήν.

Α Πε. 5,14                 Χαιρετίσατε ο ένας τον άλλον με φίλημα αγίας αγάπης. Είθε να είναι η ειρήνη του Θεού εις όλους σας, που πιστεύετε και ανήκετε στον Ιησούν Χριστόν. Αμήν.