ΚΥΡΙΑΚΗ 14-01-2018

ΕΩΘΙΝΟΝ Ι΄
Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην (κα΄, 1-14)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ, ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος· ἐφανέρωσε δὲ οὕτως. Ἦσαν ὁμοῦ Σίμων Πέτρος, καὶ Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος, καὶ Ναθαναὴλ ὁ ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οἱ τοῦ Ζεβεδαίου, καὶ ἄλλοι ἐκ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ δύο. Λέγει αὐτοῖς Σίμων Πέτρος· Ὑπάγω ἁλιεύειν. Λέγουσιν αὐτῷ· Ἐρχόμεθα καὶ ἡμεῖς σὺν σοί. Ἐξῆλθον, καὶ ἀνέβησαν εἰς τὸ πλοῖον εὐθύς, καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ ἐπίασαν οὐδέν. Πρωΐας δὲ ἤδη γενομένης, ἔστη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὸν αἰγιαλόν· οὐ μέν τοι ᾔδεισαν οἱ Μαθηταὶ, ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστι. Λέγει οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Παιδία, μή τι προσφάγιον ἔχετε; Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Οὔ. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Βάλετε εἰς τὰ δεξιὰ μέρη τοῦ πλοίου τὸ δίκτυον, καὶ εὑρήσετε. Ἔβαλον οὖν, καὶ οὐκ έτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν ἀπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἰχθύων. Λέγει οὖν ὁ Μαθητὴς ἐκεῖνος, ὃν ἠγάπα ὁ ᾿Ιησοῦς, τῷ Πέτρῳ· Ὁ Κύριός ἐστι. Σίμων οὖν Πέτρος ἀκούσας ὅτι ὁ Κύριός ἐστι, τὸν ἐπενδύτην διεζώσατο, ἦν γὰρ γυμνός, καὶ ἔβαλεν ἑαυτὸν εἰς τὴν θάλασσαν. Οἱ δὲ ἄλλοι Μαθηταὶ τῷ πλοιαρίῳ ἦλθον· οὐ γὰρ ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τῆς γῆς, ἀλλ᾿ ὡς ἀπὸ πηχῶν διακοσίων, σύροντες τὸ δίκτυον τῶν ἰχθύων. Ὡς οὖν ἀπέβησαν εἰς τὴν γῆν, βλέπουσιν ἀνθρακιὰν κειμένην, καὶ ὀψάριον ἐπικείμενον, καὶ ἄρτον. Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Ἐνέγκατε ἀπὸ τῶν ὀψαρίων ὧν ἐπιάσατε νῦν. Ἀνέβη Σίμων Πέτρος καὶ εἵλκυσε τὸ δίκτυον ἐπὶ τῆς γῆς, μεστὸν ἰχθύων μεγάλων ἑκατὸν πεντήκοντα τριῶν· καὶ τοσούτων ὄντων, οὐκ ἐσχίσθη τὸ δίκτυον. Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· δεῦτε ἀριστήσατε. Οὐδεὶς δὲ ἐτόλμα τῶν Μαθητῶν ἐξετάσαι αὐτὸν, Σὺ τίς εἶ; εἰδότες ὅτι ὁ Κύριός ἐστιν. Ἔρχεται οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ λαμβάνει τὸν ἄρτον, καὶ δίδωσιν αὐτοῖς, καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως. Τοῦτο ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ, ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

Τόν καιρό ἐκεῖνο, ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, ἐμφανίστηκε πάλι στούς μαθητές, στήν ὄχθη τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδας. Καί νά πῶς ἐμφανίστηκε: Ἦταν μαζί ὁ Σίμων Πέτρος, ὁ Θωμᾶς πού λεγόταν Δίδυμος, ὁ Ναθαναήλ, πού καταγόταν ἀπό τήν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, οἱ δύο γιοί τοῦ Ζεβεδαίου κι ἄλλοι δύο ἀπό τούς μαθητές του. Τούς λέει ὁ Σίμων Πέτρος: «Πηγαίνω νά ψαρέψω». «Ἐρχόμαστε κι ἐμεῖς μαζί σου», τοῦ λένε ἐκεῖνοι. Βγῆκαν ἔξω κι ἀμέσως ἀνέβηκαν στό πλοῖο, ἀλλά ὅλη ἐκείνη τή νύχτα δέν ἔπιασαν τίποτα. Ὅταν πιά ξημέρωσε, στάθηκε ὁ Ἰησοῦς στό γιαλό· οἱ μαθητές ὅμως δέν ἤξεραν ὅτι ἦταν ὁ Ἰησοῦς. Τούς λέει τότε ὁ Ἰησοῦς: «Παιδιά, μήπως ἔχετε κάτι γιά προσφάγι;» «Ὄχι», τοῦ ἀποκρίθηκαν. Ἐκεῖνος τότε τούς λέει: «Ρίξτε τό δίχτυ στή δεξιά μεριά τοῦ πλοίου καί θά βρεῖτε ψάρια». Πραγματικά, ἔριξαν τό δίχτυ, καί τά ψάρια ἦταν τόσα πολλά, πού δέν μποροῦσαν νά τραβήξουν τό δίχτυ.

Λέει τότε στόν Πέτρο ὁ μαθητής ἐκεῖνος πού ὁ Ἰησοῦς τόν ἀγαποῦσε: «Ὁ Κύριος εἶναι!» Μόλις ἄκουσε ὁ Σίμων Πέτρος πώς εἶναι ὁ Κύριος, ζώστηκε τό ἱμάτιό του, ἐπειδή ἦταν γυμνός, καί ρίχτηκε στό νερό. Οἱ ἄλλοι μαθητές ἦρθαν μέ τό πλοιάριο, σέρνοντας τό δίχτυ μέ τά ψάρια, γιατί δέν ἀπεῖχαν ἀπό τή στεριά παρά ἑκατό περίπου μέτρα. Ὅταν ἀποβιβάστηκαν στή στεριά, βλέπουν ἐκεῖ ἀναμμένη μιά ἀνθρακιά κι ἕνα ψάρι πάνω στή φωτιά, καί ψωμί. Τούς λέει ὁ Ἰησοῦς: «Φέρτε ἀπό τά ψάρια πού πιάσατε τώρα». Ἀνέβηκε τότε στό πλοῖο ὁ Σίμων Πέτρος καί τράβηξε τό δίχτυ στή στεριά, γεμάτο μεγάλα ψάρια, γιά τήν ἀκρίβεια ἑκατόν πενήντα τρία. Κι ἐνῶ ἦταν τόσα πολλά ψάρια, τό δίχτυ δέν εἶχε σκιστεῖ. «Ἐλᾶτε νά φᾶτε», τούς λέει ὁ Ἰησοῦς. Καί κανείς ἀπό τούς μαθητές δέν τολμοῦσε νά τόν ρωτήσει, «ἐσύ ποιός εἶσαι;» γιατί ἤξεραν πώς εἶναι ὁ Κύριος. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, παίρνει τό ψωμί καί τούς τό μοιράζει. Τό ἴδιο ἔκανε καί μέ τό ψάρι. Αὐτή ἦταν ἡ τρίτη ἐμφάνιση τοῦ Ἰησοῦ στούς μαθητές μετά τήν ἀνάστασή του.

Κυριακή 14-1-2018

Απόδοσις των Θεοφανείων

Απόστολος προς Εφ. (δ΄ 7-13)

Πρωτότυπο Κείμενο

Ενί δε εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού. διό λέγει· αναβάς εις ύψος ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε δόματα τοις ανθρώποις. Tο δε ανέβη τι εστιν ει μη ότι και κατέβη πρώτον εις τα κατώτερα μέρη της γης; O καταβάς αυτός εστι και ο αναβάς υπεράνω πάντων των ουρανών, ίνα πληρώση τα πάντα. Kαι αυτός έδωκε τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού.

Απόδοση

Στον καθένα μας όμως δόθηκε χάρισμα, σύμφωνα με το μέτρο της δωρεάς του Xριστού. Γι’ αυτό και λέει η Γραφή: Aνέβηκε ψηλά, πήρε μαζί του αιχμαλώτους, έδωσε δώρα στους ανθρώπους. Το «ανέβηκε» όμως, τι άλλο σημαίνει παρά πως προηγουμένως κατέβηκε εδώ κάτω στη γη; Αυτός που κατέβηκε είναι ο ίδιος που ανέβηκε πάνω απ’ όλους τους ουρανούς, για να γεμίσει με την παρουσία του το σύμπαν. Αυτός σε άλλους έδωσε το χάρισμα αποστόλου, σε άλλους του προφήτη, σε άλλους του ευαγγελιστή και σ’ άλλους του ποιμένα και δασκάλου, για να καταρτίζουν και να διακονούν τους πιστούς, ώστε να οικοδομείται το σώμα του Χριστού. Έτσι θα καταλήξουμε όλοι στην ενότητα που δίνει η πίστη και η βαθιά γνώση του Υιού του Θεού, θα γίνουμε ώριμοι και θα φτάσουμε στην τελειότητα που μέτρο της είναι ο Χριστός.

Σχολιασμός

Η Κυριακή που ακολουθεί τη μεγάλη Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων, ονομάζεται Κυριακή μετά τα Φώτα.  Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας είναι παρμένο από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου.

Το αποστολικό ανάγνωσμα δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στο γεγονός της Βάπτισης του Κυρίου, την οποία προ λίγων ημερών εορτάσαμε, αλλά παραπέμπει στο μυστήριο της Θείας Οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων, το οποίο αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ο Ιησούς Χριστός με την ενανθρώπησή του. Η εορτή των Θεοφανείων αποτελεί τη φανέρωση της Αγίας Τριάδας στον κόσμο. Ο Ιησούς Χριστός κατά τη Βάπτισή του στον Ιορδάνη ποταμό, παρουσιάζεται και ομολογείται ενώπιον των ανθρώπων ως ο Υιός του Θεού, ο Λυτρωτής και Σωτήρας του κόσμου. Την ίδια αυτή αλήθεια υπογραμμίζει και ο Απόστολος Παύλος στο παρόν αποστολικό ανάγνωσμα. Ο Χριστός με την ενανθρώπησή του, τη Σταυρική του Θυσία, την Ανάσταση και την Ανάληψή του στους ουρανούς γίνεται η πηγή χάριτος και ο διανομέας των ποικίλων χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στα μέλη της Εκκλησίας.

Ο άνθρωπος με το Άγιο Βάπτισμα αναγεννάται πνευματικά με τη Χάρη του Θεού. Λαμβάνοντας το Άγιο Βάπτισμα γινόμαστε μέλη του σώματος της Εκκλησίας και είμαστε συνδεδεμένοι με την κεφαλή αυτού του σώματος, που είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός. Ο σύνδεσμος αυτός της ενότητας δεν περιορίζεται μόνο στη σχέση με την κεφαλή, αλλά επεκτείνεται και σε όλα τα μέλη του σώματος. Το κάθε μέλος είναι συνδεδεμένο αρμονικά με την κεφαλή του σώματος, αλλά ταυτόχρονα και με όλα τα υπόλοιπα μέλη. Μέσα στο σώμα της Εκκλησίας το κάθε μέλος έχει τη δική του θέση και αποστολή «κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού». Δηλαδή ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, η κεφαλή της Εκκλησίας είναι εκείνος που παρέχει τα διάφορα χαρίσματα στα μέλη του σώματος. Μαζί με τη Χάρη του Θεού, προσφέρονται και τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που είναι η διανομή και χορήγηση των χαρισμάτων από τη δωρεά του Χριστού. Δεν υπάρχει βαπτισμένος άνθρωπος που να μην παίρνει τη δωρεά του Χριστού με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Τα χαρίσματα είναι οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος και χορηγούνται στους πιστούς από τον Ιησού Χριστό «κατά το μέτρον της δωρεάς». Δίδονται δηλαδή ως δωρεά στους πιστούς κατά την κρίση του Θεού και ανάλογα με την πίστη μας προς αυτόν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν αμοιβή της αξίας ή των ικανοτήτων μας.

Τα χαρίσματα όμως του Αγίου Πνεύματος όπως αναφέραμε, προσφέρονται με βάση το μέτρο του Χριστού, που αυτό εξαρτάται από το βαθμό και το μέτρο της λειτουργίας της βουλήσεως του ανθρώπου. Δεν μπορεί κάποιος να έχει όλα τα χαρίσματα, τα χαρίσματα είναι πολλά και ποικίλα. Μόνο ο Ιησούς ως άνθρωπος είχε όλες τις δωρεές και τα χαρίσματα. Ο Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει αυτά τα χαρίσματα, ως καρπό του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο, που καλείται να καλλιεργήσει στο χώρο της Εκκλησίας «εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του Σώματος του Χριστού» (Γαλ. 5,22). Ο δυναμισμός των χαρισμάτων διοχετεύεται στο χώρο της Εκκλησίας, όπου ο Χριστός τα εμπιστεύεται στους Αγίους Αποστόλους, Προφήτας, Ευαγγελιστάς, Ποιμένας και Διδασκάλους. Τα χαρίσματα στην Εκκλησία δεν προσφέρονται ούτε αδιάκριτα, ούτε άσκοπα. Τα χαρίσματα λειτουργούν σωστά, αν προσφέρονται και βοηθούν στον καταρτισμό της αγιότητος. Τα χαρίσματα και οι χαρισματούχοι άνθρωποι της Εκκλησίας, δεν αποσκοπούν στην αυτοπροβολή, αλλά στην οικοδομή του σώματος της Εκκλησίας, στην κατάκτηση της αγιότητας των πιστών. Άλλωστε η πορεία του πιστού ανθρώπου δεν έχει αποκλειστικό – ατομικό χαρακτήρα, κανείς δηλαδή δεν πορεύεται προς την τελειότητα μόνος του, αλλά πορευόμαστε ως κοινωνία προσώπων. Η Εκκλησία προβάλει την κοινότητα και την κοινωνία και όχι την ατομοκρατία. Η σωτηρία ενός πιστού, είναι υπόθεση όλης της Εκκλησίας και η σωτηρία των μελών της Εκκλησίας αφορά τον κάθε πιστό. Ας μην λησμονούμε πως ο Τριαδικός Θεός είναι κοινωνία αγάπης τριών προσώπων. Ακολούθως ο Απόστολος Παύλος με βάση τη θεολογία αυτή τονίζει: «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».

Αυτά λοιπόν τα χαρίσματα καλούμαστε εμείς οι άνθρωποι να καλλιεργήσουμε. Κατά τον Άγιο Νικόλαο Καβάσιλα τα χαρίσματα είναι σαν τους σπόρους, που μπορεί η ποικιλία και ο αριθμός τους να εξαρτώνται από τον Σπορέα, η ωρίμανση και το μέγεθος όμως από την εύφορη γη, την αγαθή δηλαδή προαίρεση του ανθρώπου. 

Κυριακή 14-1-2018

Απόδοσις των Θεοφανείων

Ευαγγέλιον κατά Ματθ. (δ’ 12-17)

Πρωτότυπο κείμενο

Ακούσας δε ότι Ιωάννης παρεδόθη ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν.  και καταλιπὼν την Ναζαρὲτ ελθὼν κατώκησεν εις Καπερναοὺμ την παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλὼν και Νεφθαλείμ· ίνα πληρωθή το ρηθὲν δια Ησαΐου του προφήτου λέγοντος·  Γη Ζαβουλὼν και γη Νεφθαλείμ, οδὸν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών,  ο λαὸς ο καθήμενος εν σκότει φως είδεν μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς.  Απὸ τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν· Μετανοείτε· ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών.

Μετάφραση

Στο μεταξύ, άκουσε ο Iησούς πως συνέλαβαν τον Iωάννη κι αναχώρησε στη Γαλιλαία. Άφησε όμως τη Nαζαρέτ και ήρθε και εγκαταστάθηκε στην παράκτια Kαπερναούμ, στην περιοχή του Zαβουλών και του Nεφθαλείμ, έτσι που να βρει την εκπλήρωσή της η προφητεία του προφήτη Hσαΐα, που λέει:  «Στην πατρίδα του Zαβουλών και στην πατρίδα του Nεφθαλείμ, πάνω στον παράκτιο δρόμο, πέρα από τον Iορδάνη, στη Γαλιλαία που κατοικείται από εθνικούς, ο λαός που παρέμενε στο σκοτάδι είδε φως λαμπρό, και για κείνους που παρέμεναν σε τόπο και σκιά θανάτου, φως ανέτειλε γι’ αυτούς».Aπό τότε άρχισε ο Iησούς να κηρύττει και να λέει: ‘’Mετανοείτε, γιατί έχει φτάσει η βασιλεία των ουρανών’’

Εισαγωγικά

Η Κυριακή που ακολουθεί τη μεγάλη Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων ονομάζεται Κυριακή μετά τα Φώτα.  Φέτος όμως λόγω του γεγονότος ότι, η εορτή συνέπεσε ημέρα Σάββατο, το Αποστολικό και Ευαγγελικό ανάγνωσμα της επομένης ημέρας (Κυριακής μετά τα Φώτα 7 Ιανουαρίου) μεταφέρονται την μεθ’ επόμενη Κυριακή (14 Ιανουαρίου), δίνοντας τη θέση τους στα αναγνώσματα της εξίσου μεγάλης εορτής της Συνάξεως του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. 

Έτσι λοιπόν τη σημερινή Κυριακή (14 Ιανουαρίου) κατά την οποία τελούμε την Απόδοση της μεγάλης εορτής των Αγίων Θεοφανείων, διαβάζονται στην Εκκλησία τα Αναγνώσματα της Κυριακής Μετά τα Φώτα.Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας προέρχεται από το κατά Ματθαίον ιερό ευαγγέλιο. 

Το Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο αρχίζει με τη γενεαλογία του Ιησού Χριστού και τελειώνει με τις εμφανίσεις του μετά την Ανάστασή του.  Μεταξύ των δύο αυτών κορυφαίων γεγονότων της ζωής του Χριστού, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος τοποθετεί τις θαυματουργικές ενέργειες και πράξεις του, καθώς και τις διδασκαλίες του.  Μία από τις κεντρικές θεολογικές ιδέες του Κατά Ματθαίον ευαγγελίου αποτελεί η διδασκαλία του Ιησού Χριστού περί της βασιλείας του Θεού, η κατά την έκφραση του Ματθαίου που επικρατεί σε ολόκληρο το ευαγγέλιο, της «βασιλείας των ουρανών».  Τη βασιλεία αυτή αποκαλύπτει, πραγματοποιεί και εγκαθιδρύει στον κόσμο ο Μεσσίας Χριστός, ο οποίος ταυτόχρονα προτρέπει τους πιστούς σε συνεχή επαγρύπνηση και μετάνοια ενόψει της μελλοντικά ερχόμενης στην πληρότητά της βασιλείας του Θεού.

Σχέση περικοπής – Θεοφανείων

 Ο Ιησούς Χριστός κατά τη Βάπτισή στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο αποκαλύπτεται και ομολογείται ενώπιον των ανθρώπων ως ο Υιός του Θεού, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.  Κατά τον τρόπο αυτό μετά τη Βάπτισή του και τους πειρασμούς μέσα στην έρημο αρχίζει πλέον και ουσιαστικά τη δημόσια δράση και διδασκαλία του.  Η σύλληψη και φυλάκιση του Ιωάννου του Προδρόμου σηματοδοτεί την έναρξη αυτή.  Το μήνυμα του Προδρόμου περί μετανοίας στον Ιορδάνη ποταμό το συνεχίζει πλέον και το ανανεώνει ο ίδιος ο Χριστός δίνοντάς του νέα διάσταση και νόημα, φανερώνοντας ότι ο Ιωάννης υπήρξε ο Πρόδρομος και το προοίμιο της δικής του έλευσης και παρουσίας.  Η δράση και διδασκαλία του «Φανέντος» Χριστού έχει ως βάση τη βασιλεία του Θεού, η οποία υπάρχει μεν αλλά πρόκειται στο μέλλον να έλθει στην πληρότητά της.

Ανάλυση περικοπής

 στιχ. 12-13: «Ακούσας δε ο Ιησούς ότι Ιωάννης παρεδόθη, ανεχώρησεν εις την Γαλιλαίαν. Και καταλιπών την Ναζαρέτ ελθών κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ».
Ο Ιησούς Χριστός πληροφορείται τη σύλληψη και φυλάκιση του Ιωάννου του Προδρόμου και αναχωρεί στα μέρη της Γαλιλαίας.  Ο ιερός Χρυσόστομος μας αναφέρει: «Τίνος ένεκεν αναχωρεί; Πάλιν παιδεύων ημάς, μη ομόσε χωρείν τοις πειρασμοίς, αλλ΄ είκειν και παραχωρείν. Ου γαρ έγκλημα το μη ρίπτειν εαυτόν εις κίνδυνον, αλλά το εμπεσόντα μη στήναι γενναίως».  Δηλαδή ο Χριστός αναχωρεί υποδεικνύοντας σε μας να μην είμαστε προκλητικοί στους πειρασμούς και στις επιθέσεις εναντίον μας, αλλά να τους παραμερίζουμε και να επιζητούμε την ειρήνευση των πραγμάτων.  Δεν είναι κακό να αποφεύγει κανείς την ένταση που πιθανόν να οδηγήσει σε διαμάχη και βία.  Μετά τη σύλληψη του Προδρόμου ήταν πολύ πιθανό οι μαθητές του να δημιουργούσαν επαναστατικό κίνημα εναντίον του βασιλιά Ηρώδη Αντύπα.  Ο Χριστός «ανεχώρησεν» για να μην ενθαρρύνει, ή ακόμα να θεωρηθεί υποκινητής μιας τέτοιας επανάστασης.
Η επιλογή της παράλιας περιοχής της Καπερναούμ στα σύνορα Ζαβουλών και Νεφθαλείμ, ως τόπου δράσης του Χριστού δεν είναι τυχαία.  Και πάλιν ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει: «αναχωρεί εις Καπερναούμ, ομού μεν πληρών την προφητείαν, ομού δε και τους διδασκάλους της οικουμένης αλιεύσαι σπεύδων, επειδήπερ εκεί διέτριβον τη τέχνη χρώμενοι».  Επιλέγει λοιπόν τις περιοχές αυτές, εκπληρώνοντας από τη μια τη σχετική προφητεία και προμηνύοντας ταυτόχρονα ότι εκεί θα εξεύρει τους μαθητές του που ήταν ψαράδες στο επάγγελμα.  Αυτοί λοιπόν οι ολιγογράμματοι ψαράδες θα αναδειχθούν στη συνέχεια οι απόστολοι και διδάσκαλοι της οικουμένης.

 στιχ. 14-15: «ίνα πληρωθή το ρηθέν δια Ησαΐου του προφήτου λέγοντος• γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, οδόν θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών».
Εδώ ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας παραπέμπει στις μεσσιανικές προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης και συγκεκριμένα στον προφήτη Ησαΐα.  Σε ολόκληρο το ευαγγέλιο του Ματθαίου είναι συνήθης η αναφορά του στις προφητείες αυτές.  Ο λόγος για τον οποίο ο ευαγγελιστής χρησιμοποιεί τις μεσσιανικές προφητείες είναι, να διακηρύξει ότι η εκπλήρωσή τους έχει ήδη γίνει με την έλευση του Κυρίου στη γη.  Επομένως τα γεγονότα, όπως η γέννηση του Ιησού, η Βάπτιση, η έναρξη της δημόσιας δράσης του κ.λ.π παρατίθενται, για να αποδείξουν την πραγματοποίηση των παλαιοδιαθηκικών ρήσεων στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.  Ο Ματθαίος με αυτό τον τρόπο ενώνει τις δύο Διαθήκες και φανερώνει πως αφηγούνται το ίδιο γεγονός, δηλαδή τη θεία οικονομία για τη σωτηρία των ανθρώπων.  
Η σωτηρία την οποία προσφέρει ο Χριστός αφορά σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.  Οι περιοχές Ζωβουλών και Νεφθαλείμ, η «Γαλιλαία των εθνών», που κατοικούνταν από ειδωλολάτρες θα ακούσουν το μήνυμα της σωτηρίας και θα πιστέψουν στον Σωτήρα Χριστό.  Η βασιλεία του Θεού δεν αφορά μόνο το έθνος των Ιουδαίων, όπως οι ίδιοι πιστεύουν μέχρι και σήμερα, αλλά όλους τους ανθρώπους.  Το κήρυγμα του Ιησού Χριστού θα ακουστεί αδιακρίτως σε όλη την οικουμένη, λαμβάνει δηλαδή πανανθρώπινη και οικουμενική διάσταση.

 στιχ 16: «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν αυτοίς».
Στο σημείο αυτό ο ευαγγελιστής Ματθαίος με τη λέξη «καθήμενος» θέλει να τονίσει ότι είναι χειρότερη η κατάσταση κάποιου, όταν κάθεται και κατακρατείται μέσα στο σκοτάδι, παρά εκείνου που περπατά σ΄ αυτό.  Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει: «και γαρ εν εσχάτοις τα ανθρώπινα ήν προ της Χριστού παρουσίας. Ουδέ εβάδιζον εν σκότει, αλλ΄ εκάθηντο εν σκότει• όπερ σημείον ήν του μηδέ ελπίζειν αυτούς απαλλάτεσθαι».  Τέτοια ήταν δηλαδή η κατάπτωση των ανθρώπων πριν από την έλευση του Χριστού, ώστε δεν βάδιζαν καν μέσα στο σκοτάδι αλλά κάθονταν μέσα σε αυτό.  Αυτό αποτελεί την απόδειξη της απελπισίας τους για τη σωτηρία και απαλλαγή τους από αυτό.  
Το σκοτάδι βέβαια στο οποίο γίνεται αναφορά δεν είναι το αισθητό, αλλά το σκοτάδι της πλάνης, της άγνοιας του πραγματικού Θεού, της ασέβειας, της ειδωλολατρίας, της αμαρτίας, καταστάσεις μέσα στις οποίες ζούσαν οι άνθρωποι πριν από την έλευση του Χριστού.  Η έλευση του Χριστού στον κόσμο σηματοδοτεί τη λήξη του νοητού αυτού σκότους, «φως ανέτειλεν αυτοίς».  Για να διασαφηνίσει καλύτερα ότι δεν αναφέρεται στο αισθητό «σκότος» και «φως», το μεν «σκότος» το χαρακτηρίζει ως «χώρα και σκιά θανάτου», ενώ το φως ως «μέγα».  Τη φοβερή κατάσταση του σκότους μέσα στο οποίο ζούσαν οι άνθρωποι έρχεται να καταλύσει και να ανατρέψει το «μέγα φως» της παρουσίας του Ιησού Χριστού.  Η απελπισία αντικαθίσταται πλέον με την χαρμόσυνη ελπίδα της παρουσίας του Κυρίου και της προσφερόμενης από αυτόν λύτρωσης και σωτηρίας.

στιχ. 17: «Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν• μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών».
Ο Ιησούς Χριστός αρχίζει τη δράση του από τη στιγμή που ο Ιωάννης ο Πρόδρομος συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.  Βέβαια το γεγονός αυτό δεν αποκλείει προηγούμενη δράση του, αλλά δηλώνει τον χρόνο κατά τον οποίο δημόσια και συστηματικά αρχίζει τη διδασκαλία και τα θαύματά του.  Ο ιερός Χρυσόστομος και πάλιν σημειώνει: «δια τούτο ούτε εκήρυξεν προ εκείνου, ούτε εθαυματούργησεν, έως ενέπεσεν εις το δεσμωτήριον εκείνος, ίνα μη ταύτη το πλήθος σχίζηται».  Δηλαδή δεν κήρυξε ούτε θαυματούργησε προηγουμένως για να μη δημιουργηθεί σύγχυση και διχογνωμία στο λαό.  Αντιθέτως ξεκινά το κήρυγμά του με εκείνο του Προδρόμου για να φανερώσει ότι εκείνος υπήρξε το προοίμιό του, εκείνος δηλαδή που προετοίμασε τη δική του παρουσία.  Ήδη εξάλλου σε πολλούς υπήρχε η σύγχυση για το πρόσωπο του Ιωάννου του Προδρόμου και πολλές συζητήσεις γίνονταν γι΄  αυτόν, αν δηλαδή τελικά αυτός ήταν ο Μεσσίας.  Κατά τον τρόπο αυτό ο Χριστός ξεδιαλύνει ότι ο Ιωάννης υπήρξε ο «προφήτης Υψίστου», κατά τη ρήση του Ζαχαρία, ο Πρόδρομος και κήρυκας της δικής του παρουσίας.
Αρχίζοντας το κήρυγμά του και τη δράση του ο Χριστός δεν επιθυμεί να φορτώσει τους ανθρώπους, όπως οι Φαρισαίοι, με βαριά και δυσβάστακτα φορτία.  Κατά τον ιερό Χρυσόστομο: «χρηστά προοιμιάζεται, τους ουρανούς και την βασιλείαν την εκεί τοις ακούουσιν ευαγγελιζόμενος».  Δεν κηρύττει καθήκοντα και υποχρεώσεις αλλά ευαγγελίζεται σε αυτούς που τον ακούν τους ουρανούς και την εκεί βασιλεία.  Ταυτόχρονα απορρίπτει τη θεωρία των Ιουδαίων περί επίγειας βασιλείας και καλεί τους πάντες να μετάσχουν στην ουράνια βασιλεία.
«Το μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών», μας μεταφέρει από το κήρυγμα του Προδρόμου στην εν Χριστώ πραγματοποίησή του.  Η βασιλεία των ουρανών, η βασιλεία του Θεού φανερώνεται και πραγματοποιείται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ήδη από την παρούσα ζωή, ενώ ταυτόχρονα αναμένεται η μελλοντική και στην πληρότητά της έλευσή της.
Η μετάνοια την οποία προβάλλει εδώ ο Χριστός κατά την έναρξη του κηρυκτικού και λυτρωτικού του έργου δεν είναι απλώς η μεταμέλεια, η αλλαγή σκέψεων, ή η αλλαγή τρόπου ζωής, αλλά κατεξοχήν σημαίνει την επιστροφή στο Θεό.  Τελικός στόχος του ανθρώπου είναι η επιστροφή στο Θεό και η εναρμόνιση της ζωής του με το θείο θέλημά του.   

Επίλογος

Ο Ιησούς Χριστός λαμβάνοντας την πληροφορία για τη σύλληψη και φυλάκιση του Ιωάννου του Προδρόμου, αρχίζει πλέον τη δημόσια δράση του για να αναδείξει ότι το έργο του Προδρόμου υπήρξε το προοίμιο και η εξαγγελία της δικής του παρουσίας.  Η έλευση του Χριστού στη γη σημαίνει το τέλος τους «σκότους», της αμαρτίας και ειδωλολατρίας και την ανατολή του «φωτός», της αλήθειας και της ελπίδας.  Το κήρυγμα του Χριστού δεν έχει σχέση με τις τυπολατρικές διατάξεις των Γραμματέων και Φαρισαίων της εποχής του αλλά μιλά για μετάνοια, για επιστροφή στο Θεό και εναρμόνιση με το θείο θέλημά του.  Ταυτόχρονα δε δίνει υποσχέσεις επίγειας δόξας η βασιλείας αλλά καλεί τους πάντες στη «βασιλεία των ουρανών».  Αυτήν τη «βασιλεία των ουρανών», τη «βασιλεία του Θεού» τη γεύεται ο άνθρωπος από την παρούσα ζωή, όταν μετανοεί, αφήνει δηλαδή το «σκότος» και επιστρέφει στο Θεό, απολαμβάνοντας τη χάρη του μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας.  Την ίδια στιγμή αναμένει τη μελλοντική και στην πληρότητά της έλευση αυτής της βασιλείας, επαναλαμβάνοντας το αίτημα της Κυριακής προσευχής: «Ελθέτω η βασιλεία Σου», καθώς και τα τελευταία λόγια της Αποκάλυψης: «Έρχου Κύριε Ιησού».

Βοηθήματα:

1. Ιω. Καραβιδόπουλου: «Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη».
   2. Ιω. Καραβιδόπουλου: «Οδός Ελπίδας».
   3. Π.Ν. Τρεμπέλα: «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον».
   4. Ελληνική Πατρολογία, P.G. Τόμος 57.